Olgierd Budrewicz (310)

Olgierd Budrewicz urodził się 10 lutego 1923 r. w Warszawie. W chwili wybuchu II wojny światowej miał 16 lat i uczęszczał do V Państwowego Gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Maturę zdał w 1942 r., w ramach tajnego nauczania, następnie studiował prawo na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim i uczestniczył w kursach dziennikarskich. Wprowadzony przez kolegę w szeregi konspiracji, stał się żołnierzem Armii Krajowej (pseudonim „Konrad”). W roku 1943 ukończył tajną podchorążówkę AK. Wybuch Powstania zastał go na rodzinnym Żoliborzu, tu walczył w szeregach Zgrupowania „Żmija”. Na początku września 1944 r. został przeniesiony do redakcji powstańczego pisma „Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK”. Po kapitulacji Powstania wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Przy pomocy przyjaciół wydostał się z obozu przejściowego w Pruszkowie. Ukrywał się u znajomych w Żyrardowie. Po wojnie dokończył studia prawnicze, pracował jako reporter i publicysta warszawskich czasopism. Był autorem wielu książek podróżniczych, a także felietonów i wydawnictw o tematyce warszawskiej. Zmarł 20 listopada 2011 r. w Warszawie.

Kolekcja zdjęć Olgierda Budrewicza, powstałych w latach 1939-1949, pochodzi z rodzinnych albumów. Fotograficzny zapis wydarzeń zaczyna się w momencie wybuchu wojny, kiedy Olgierd dokumentuje swoją harcerską wyprawę na wschód w celu wstąpienia do wojska. Utrwala na kliszy pierwsze skutki wojny, następnie życie w okupowanej Warszawie. Zachowały się zdjęcia z tajnych kompletów, a także z ćwiczeń terenowych tajnej podchorążówki w roku 1943. Unikatowe są fotografie ukazujące aktywność sportową, oficjalnie zabronioną przez władze niemieckie,  w tym zdjęcia z nielegalnych rozgrywek żoliborskiej drużyny „Promyk”, której Budrewicz był kapitanem. Autor dokumentował przede wszystkim swoich znajomych z warszawskiego Żoliborza, wspaniale uchwycone są relacje międzyludzkie. Zdjęcia mają często charakter półprywatny, liczne fotografie ukazują jego późniejszą żonę, Annę Kanicką, dom rodzinny przy ul. Kaniowskiej 6, są też dokumentacją letnich i zimowych wyjazdów. Prezentowany zbiór zamykają fotografie powojenne, w tym widoki zburzonej Warszawy.

Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie

Pomóż uzupełnić bazę ofiar cywilnych