Data urodzenia:
1912-04-10
Miejsce urodzenia:
Petersburg - Rosja
Imiona rodziców:
Witalis - Anna z domu Żukowska
Nazwisko panieńskie:
Amelia Rutkiewicz
Wykształcenie i praca do 1939 r.:
W 1921 r. przyjechała z rodzicami do Polski i zamieszkała w Warszawie, gdzie ukończyła Państwowe Seminarium im. Elizy Orzeszkowej, uzyskując kwalifikacje nauczycielskie. W 1933 r. przystąpiła do pracy z zaniedbanymi dziećmi w szkole na ul. Tarczyńskiej i w świetlicy przy ul. Czerniakowskiej. Następnie pracowała w prywatnej szkole Heleny Chełmońskiej, gdzie założyła drużynę harcerską.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W początkowym okresie okupacji niemieckiej aresztowana przez Gestapo, przeszła śledztwo w al. Szucha, więziona na Pawiaku, skąd wywieziono ją na roboty do Niemiec. W tym czasie jej mąż, Ludwik Rogalski zginął w KL Auschwitz. Zwolniona z robót przymusowych powróciła do Warszawy, gdzie włączyła się w tajne nauczanie w szkole Heleny Chełmońskiej. Od kwietnia 1942 r. związana z komórką łączności zagranicznej Delegatury Rządu na Kraj. Do jej obowiązków należało m.in. przechowywanie nadajników, dostarczanie ich do punktów nadawania i odbiór po skończonej pracy. Podczas służby w Delegaturze poznała swojego przyszłego męża,
por. "Jeremiego" (Jeremi Rosnowski).
Oddział:
Armia Krajowa - batalion "Zaremba"-"Piorun" - 1. kompania "Ambrozja" - II pluton - sekcyjna łączniczek.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - od października 1944 r. jeniec obozu tymczasowego w Fabryce Kabli w Ożarowie, następnie w Stalagu 344 Lamsdorf, Stalagu IV B Mühlberg, Stalagu IV E Altenburg (obóz kobiecy), Oflagu IX C Molsdorf i obozu w Burgu, gdzie w kwietniu 1945 r. doczekała wyzwolenia.
Losy po wojnie:
W wyzwolonym obozie zorganizowała wraz z mężem warsztaty przyuczające byłych jeńców do różnych zawodów. W marcu 1948 r. powróciła z mężem do kraju. Początkowo zamieszkali w Szczecinie, gdzie Amelia wróciła do zawodu nauczycielki i podjęła dalsze studia pedagogiczne. W 1951 r. przeprowadzili się do Zielonki pod Warszawą, W 1959 roku Amelia Rosnowska otrzymała etat w nowo otwartej Szkole Podstawowej nr 203 na ul. Sadowej w Warszawie. Pracując z uczniami, realizowała eksperyment dydaktyczny prowadzony pod kierunkiem prof. Suchodolskiego z Uniwersytetu Warszawskiego. Wymagał on ogromnego nakładu pracy ze strony nauczyciela, ale zaowocował wszechstronnym rozwojem uczniów. Częste wycieczki, mające na celu poznawanie Warszawy i ojczyzny, poznawanie literatury poprzez organizowanie przedstawień teatralnych oraz wiele wspólnych, interesujących zajęć pozwalały poznawać świat, uczyły aktywności i umiejętności współpracy w zespole. W starszych klasach Amelia Rosnowska wprowadzała uczniów w świat literatury i historii Polski, ale nie tej podręcznikowej lecz tej, której sama była świadkiem i uczestnikiem podczas II wojny światowej. Awansowana do stopnia podporucznika Wojska Polskiego.
Odznaczenia:
Srebrny Krzyż Zasługi (1954), Złoty Krzyż Zasługi (1973), Złota Odznaka ZNP (1975), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980), Warszawski Krzyż Powstańczy (1982), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1986), Krzyż Armii Krajowej (1993), Odznaka Weterana Walk o Niepodległość (1995), Odznaka Weterana Walk za Wolną Polskę (1998), Odznaka Batalionu AK "Piorun", Odznaka Pamiątkowa Akcja "Burza", Odznaka Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (2000)
Nazwisko po mężu:
I-voto Rogalska, II - voto Rosnowska
Miejsce śmierci:
Warszawa
Uwagi:
W konspiracji w komórce łączności Delegatury z Rządem o kryptonimie "Kowal" - wprowadzona przez
Jana Uchmana ps. "Kowal"
Publikacje:
Waldemar Grabowski: "Polska tajna administracja cywilna : 1940-1945" Warszawa : IPN - Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, 2003, s. 16,100-101
Archiwum Historii Mówionej:
