Andrzej Romocki

"Morro"

dowódca kompanii

Kolumna: 183 Miejsce: 14

plutonowy podchorąży - porucznik rezerwy piechoty (1944) - kapitan rezerwy piechoty (1944 - pośmiertnie)

Warszawa, ul. Piękna 11

Paweł - Jadwiga z Niklewiczów

W 1941 r., już na tajnych kompletach, kończy Prywatne Liceum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej w Warszawie - Wydział matematyczno-fizyczny. Maturę zdaje z wynikiem bardzo dobrym. 25 maja 1944 r., po ukończeniu z III lokatą podchorążówki Kedywu Komendy Głównej - "Agricola" (Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola") - uzyskuje stopień plutonowego podchorążego (poprzedni stopień to plutonowy).

"Kuguar Filozof", "A. Morro", "Andrzej Morro", "Morro"

Konspiracyjny pseudonim Andrzeja Romockiego - "Morro" (a właściwie "Andrzej Morro") - powstał z przestawienia dwóch pierwszych sylab nazwiska. Pseudonim ten był używany niegdyś przez ojca Andrzeja w czasie konspiracji niepodległościowej w latach zaborów. Inny pseudonim to "Kuguar Filozof". Natomiast żołnierze kompanii "Rudy" nazywali go potocznie "Amorkiem", ponieważ na rozkazach podpisywał się "A. Morro". Od sierpnia 1940 r. działał w samokształceniowej podziemnej organizacji "Pet" ("Przyszłość"), powstałej z inicjatywy Bolesława Srockiego. Organizacja ta składała się z kół młodzieżowych - głównie na Mokotowie i Żoliborzu. Na czele "Pet" stał "Rafał" - Stanisław Leopold (brat cioteczny Andrzeja, późniejszy członek "Pasieki" - Kwatery Głównej Szarych Szeregów i dowódca 1. kompanii baonu "Parasol"). Andrzej kierował kołami mokotowskimi "Pet" (kołami żoliborskimi kierował początkowo Stanisław Huskowski, a potem Jerzy Zborowski "Jeremi", późniejszy zastępca dowódcy i pełniący obowiązki dowódcy batalionu "Parasol"). W 1941 r. do mokotowskiego "Petu" wprowadził swojego młodszego brata - Janka "Bonawenturę". Wczesną jesienią 1942 r. organizacja "Pet" weszła w skład Szarych Szeregów. Od wczesnej wiosny 1943 r. spora część młodzieży z "Petu" znalazła się w składzie Roju "Centrum" (CR) i Roju "Południe" ("SAD" - "Sabotaż i Dywersja"). W maju Andrzej dowodzi już drużyną "Sad 400" plutonu "Południe" Oddziału Specjalnego (OS) "Jerzy". 20 sierpnia 1943 r. pod Sieczychami po raz pierwszy dowodzi akcją zbrojną na niemiecką strażnicę graniczną (akcja "Taśma"). W czasie tej akcji ginie "Zośka" - Tadeusz Zawadzki, pełniący tym razem rolę zastępcy dowódcy akcji (niektóre źródła podają, że formalnie był obserwatorem akcji). Po śmierci "Zośki" następuje reorganizacja warszawskich GS. 1 września 1943 r. do życia powołany zostaje batalion "Zośka", a Andrzej Romocki obejmuje w nim dowództwo I plutonu 2. kompanii "Rudy", dowodzonej przez plut.pchor. Władysława Cieplaka "Giewonta". Pluton ten składał się głównie z harcerzy z hufca GS "Południe" i nosił tradycyjną nazwę "Sad". W akcji "Wilanów" (26 września 1943) "Morro" dowodzi atakiem na posterunek drogowy ("streifa") oraz odskokiem grupy z rannymi. Po akcji "Wilanów", ze stanowiska dowódcy 2. kompanii odszedł "Giewont", któremu zarzucano szereg niedociągnięć popełnionych w czasie jej wykonania. Rozkazem z grudnia 1943 r. "Morro" zostaje mianowany p.o. dowódcy 2. kompanii. Wiosną 1944 r. przeprowadza cykl szkoleń w kompanii, którego zwieńczeniem jest szkolenie terenowe przeprowadzone w "Bazie Leśnej" w okresie od 22 maja do 25 lipca na terenie Puszczy Białej (akcje "Par I" i "Par II"). Bierze tez udział w akcjach, których celem jest dozbrojenie oddziału i zdobycie wyposażenia. 11 maja 1944 r. dowodzi akcją na pl. Unii Lubelskiej, w której zdobyto rikszę z kilkudziesięcioma lornetkami firmy "Kolberg".

Warszawa, ul. Mochnackiego 3. Mieszkanie to w latach okupacji było wykorzystywane jako skrzynka kontaktowa warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów, następnie 2. kompanii batalionu "Zośka". W lokalu znajdowała się też skrytka podłogowa.

Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - zgrupowanie "Radosław" - pułk "Broda 53" - batalion "Zośka" - 2. kompania "Rudy" - dowódca kompanii.

Wola - Stare Miasto - ul. Senatorska - Ogród Saski ("przebicie") - Śródmieście - Górny Czerniaków.

Lekko ranny (poparzony) 19.08.1944 r. w czasie eksplozji pocisku tzw. "krowy", 31.08.1944 r. ponownie ranny - postrzał w okolicę nosa (pocisk przeszedł przez nasadę nosa, zatokę Heimora i wyszedł policzkiem) podczas przebiegania przez ul. Senatorską.

Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (V klasy), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2019 r.)

Poległ przy "białym domku" pomiędzy ul. Solec a Wisłą.

Ekshumowany przez towarzyszy broni i matkę jesienią 1945, pochowany został w kwaterze batalionu „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Pochowany jest pomiędzy swoim młodszym bratem Jankiem Bonawenturą (rannym 12 sierpnia, zmarłym 18 sierpnia 1944 w szpitalu na ul. Miodowej 23), a bratem ciotecznym Stanisławem Leopoldem ps. „Rafał” (poległym 25 sierpnia 1944 dowódcą 1. kompanii w batalionie „Parasol”).

Muzeum Powstania Warszawskiego - baza uczestników PW, MPW-zbiory: P/4537, P/7236/11 w tym zdjęcia Andrzeja Romockiego ps. "Morro" i Jana Romockiego ps. "Bonawentura" - fotografie z czasów szkolnych w Sierszy, zdjęcia rodzinne, przedwojenne oraz z lat 40, dar p. Jana Leopolda