Data urodzenia:
1922-12-09
Stopień:
plutonowy podchorąży (awansowany 1.08.1944), podporucznik (wniosek awansowy z dnia 4.09.1944)
Numer legitymacji AK:
261 / Vk
Miejsce urodzenia:
Białowieża
Imiona rodziców:
Stanisław - Janina z domu Pancer
Wykształcenie do 1944 r.:
Naukę w Szkole Powszechnej im. Mikołaja Reja w Warszawie ukończył w 1935 r. W latach 1935-1939 uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego przy ul. Myśliwieckiej 6. Tam wstąpił do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerzy zwanej "Pomarańczarnią". Z chwilą zamknięcia przez Niemców gimnazjum uczy się na tajnych kompletach (matura 1942) i jednocześnie pracuję w Składzie Materiałów Budowlanych "Rzepecki i Borbotko inżynierowie" przy ul. Towarowej. Od września 1940 r. uczył się w Szkole Budowlanej przy ul. Koszykowej 55.
Nazwisko konspiracyjne:
Henryk Dargiel
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od października 1939 r., wprowadzony przez drużynowego 23. WDH Lechosława Domańskiego. Kurier Komendy Głównej Armii Krajowej - V Oddział (Łączności) - Wydział Łączności Konspiracyjnej Vk ("Dworzec Wschodni" - "Wiatrak"), utrzymywał kontakty pomiędzy KG AK a 27. Wołyńską Dywizją Piechoty AK.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa ul. Filtrowa 68.
Miejsce koncentracji przed Godziną "W":
Warszawa ul. Leszno
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej (m.p. na Woli), od 2.08.1944 r. zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - pluton "Motyla" - drużyna kurierska, od 30.08.1944 r. dowódca drużyny w oddziale desantowym por. "Cedry".
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały (desant na pl. Bankowy) - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe (szpital).
Odznaczenia:
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Odniesione rany:
Trzykrotnie ranny: 5.08.1944 podczas kontrataku na ul. Płockiej, pozostał przy oddziale; ranny ponownie na Starówce, przebywał w szpitalu, powrócił do oddziału pod koniec sierpnia, ciężko ranny 31.08.1944 na pl. Bankowym podczas walk desantu kanałowego ("Przebicie do Śródmieścia"). Po przejściu kanałami do Śródmieścia leczony w Szpitalu Maltańskim przy ul. Śniadeckich 17 ("postrzał dłoni, urwanie 2 palców") oraz - po opuszczeniu z rannymi Warszawy - w Szpitalu Chirurgicznym RGO nr 1 (Rada Główna Opiekuńcza) w Milanówku (poz. 477 - Dargiel Henryk (nazwisko okupacyjne), lat 23, urzędnik, technik budowlany, zam. ul. Środkowa 16, ranny 5.08.44 i 1.09.44 na Hożej, rana szarpana dłoni lewej, brak 2 palców, rana postrzałowa prawego boku, przybył 9.10.44, wypisany 11.10.44 do Przedborza, pow. Końskie.)
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi.
Losy po wojnie:
W 1951 ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Pracował na uczelni oraz w biurach projektowych.
Miejsce śmierci:
Warszawa. Urna z prochami złożona do grobu rodzinnego na cmentarzu w Białowieży.
Archiwum Historii Mówionej:
