Pseudonim:
"Bury"
Data urodzenia:
1896-06-04
Data śmierci:
1973-04-29
Funkcja:
-
Stopień:
podpułkownik
Miejsce urodzenia:
Chomiakówka koło Tłumacza
Imiona rodziców:
Jan Kanty - Maria z domu Lipsz
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
Uczył się w IV Gimnazjum we Lwowie, od 1911 r. był członkiem w 4 Lwowskiej Drużynie Skautowej. Od początku 1913 r. uczył geografii ziem polskich i terenoznawstwa w Tajnej Polskiej Szkole Państwowej. W tym samym czasie wstąpił do 1 Polskiej Drużyny Strzeleckiej. W 1914 r. wstąpił w Krakowie do 4 baonu drużyn strzeleckich Józefa Piłsudskiego, potem służył w 2 kompanii 3 baonu Edwarda Rydza "Śmigłego". Został ranny w bitwie pod Laskami, leczył się w Krakowie. Od 15 marca walczył w 6 kompanii 3 PP II Brygady Legionów Polskich. Latem 1915 r. był ranny w czasie bitwy pod Toporowcami (Szarża pod Rokitną), po leczeniu został przeniesiony do plutonu karabinów maszynowych 3 baonu 2 PP II Brygady Leg., walczył z nią na Bukowinie, w Besarabii i na Wołyniu. Po "kryzysie przysięgowym" w 1917 r. służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, po połączeniu oddziałów II Brygady Leg. z II Korpusem został w nim oficerem rachunkowym. Walczył w bitwie pod Kaniowem, po przegranych walkach przedostał się do Kijowa, gdzie został aresztowany przez władze ukraińskie i wydany Niemcom. Uciekł z więzienia i zgłosił się do Polskiej Komendy Etapowej w Kijowie. Następnie został skierowany do 4 Dywizji Strzelców, gdzie został adiutantem i później oficerem łącznikowym 2 PP. Przez Rumunię wrócił do kraju, gdzie został przydzielony do 6 Pułku Strzelców Polskich na stanowisku kolejno intendenta, skarbnika i oficera wywiadowczego. Jako adiutant dowódcy 6 Pułku Strzelców Polskich brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej zajmował się w Wojsku Polskim topografią.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. był szefem I Oddziału Pomiarowego. Po rozbiciu jego oddziałów przez sowieckie bombardowania przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany w obozie karnym Nagykanizsa na Węgrzech. Zbiegł z tego obozu i powrócił do Polski.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W lutym 1942 roku zaprzysiężony w ZWZ-AK. Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział IV (Kwatermistrzowski) - Służba Geograficzna "Schronisko". Odpowiadał za zabezpieczenie geograficzne AK. Zorganizował pracę „Schroniska”, w lipcu 1944 roku działały 3 drukarnie map i 8 składów. Nadzorował również prowadzenie wywiadu topograficznego węzłów kolejowych i innych konstrukcji inżynierskich, w tym niemieckich poligonów i obozów.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział IV (Kwatermistrzowski)
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
Jego syn Jerzy Szumański ps. Wig (ur. 1924) brał udział w Powstaniu na Mokotowie (żołnierz pułku "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-1 - II pluton).
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf, następnie osadzony w Oflagu II C Woldenberg. Uwolniony 30 stycznia 1945 roku przez Armię Czerwoną.
Numer jeniecki:
101413
Losy po wyzwoleniu:
Po powrocie do kraju uczestniczył w lipcu 1945 roku w odprawie oficerów uwolnionych z Oflagu II C Woldenberg. Na polecenie delegata Sił Zbrojnych na Kraj Jana Rzepeckiego rozpoczął organizację struktur DSZ na Śląsku. Po rozwiązaniu DSZ i utworzeniu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość został szefem Okręgu Wrocław „Wschód” WiN.
Losy po wojnie:
Po rozbiciu kolejnych dolnośląskich struktur WiN przez Urząd Bezpieczeństwa, Szumański rozwiązał w lipcu 1946 roku podległe mu struktury, po uzyskaniu akceptacji Zarządu Głównego WiN. Prawdopodobnie we wrześniu 1946 przedostał się za granicę. W czerwcu 1947 roku dotarł do Francji i zamieszkał pod Paryżem. Podjął współpracę z Zagraniczną Delegaturą WiN, jednak wkrótce wycofał się z działalności politycznej. Od lipca 1949 roku pracował we francuskim Institut Géographique National, gdzie zajmował się mapami Europy Wschodniej. Pracował tam do 1965 roku. Był działaczem wielu organizacji kombatanckich i polonijnych, w latach 1963–1967 napisał Wspomnienia z początku skautingu we Lwowie z lat 1910–1914.
Odznaczenia:
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Medal X-lecia Odzyskanej Niepodległości, Médaille commémorative de la guerre 1914-1918 (Francja)
Miejsce śmierci:
Lailly-en-Val, Francja
Miejsce pochówku:
Cmentarz w Triguères, Francja
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Mieczysław Szumański w stopniu kapitana, 1922 rok.  Fot. ze zbiorów rodzinnych, skan udostępnił p. Jacek Szumański

Mieczysław Szumański w stopniu kapitana, 1922 rok. Fot. ze zbiorów rodzinnych, skan udostępnił p. Jacek Szumański

Kpt. Mieczysław Szumański, późniejszy szef Służby Geograficznej KG AK "Schronisko", na zdjęciu w roku 1924. Fot. Wikipedia - domena publiczna

Kpt. Mieczysław Szumański, późniejszy szef Służby Geograficznej KG AK "Schronisko", na zdjęciu w roku 1924. Fot. Wikipedia - domena publiczna

Fot. ze zbiorów rodzinnych, skan udostępnił p. Jacek Szumański

Fot. ze zbiorów rodzinnych, skan udostępnił p. Jacek Szumański

Nasz newsletter