Pseudonim:
"Bocheński"
Data urodzenia:
1923-09-13
Data śmierci:
1944-09-02
Funkcja:
dowódca drużyny
Stopień:
sierżant podchorąży
Miejsce urodzenia:
Skolimów
Imiona rodziców:
Stanisław - Janina
Udział w wojnie obronnej 1939:
Walczył jako 16 letni ochotnik na terenie Lubelszczyzny, później Zamojszczyzny.
Wykształcenie do 1944:
Uczeń tajnych kompletów w IV Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Maturę zdał w 1941 r.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Na przełomie 1940/41 r. rozpoczął pracę (poligrafia) w Biurze Technicznym Konfederacji Narodu (KN). Od 1942 r. w partyzantce Uderzeniowych Batalionów Kadrowych KN na terenie Okręgu Nowogródek (VIII UBK - 1. kompania III batalionu 77. pułku piechoty AK). Ciężko ranny 19 listopada 1943 r. w starciu pod Mociewiczami nad Niemnem (stracił oko), powrócił do Warszawy.
Pseudonimy:
"Połaniecki", "Bocheński"
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Alberta 2 m.6
Miejsce koncentracji przed Godziną "W":
Z mieszkania przy ul. Leszno 117 m. 6 drużyna sierż. pchor. "Bocheńskiego" dotarła przed godziną 16.00 do fabryki Telefunken przy ul. Mireckiego.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - pluton "Mieczyki"
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto.
Odniesione rany:
Ciężko ranny w biodro i w rękę 5.08.1944 r. w natarciu w rejonie ul. Płockiej. Przebywał w szpitalach Starego Miasta m.in. w punkcie sanitarnym batalionu "Czata 49" na ul. Mławskiej 3
Rodzeństwo walczące w Powstaniu:
Jego siostra Ewa ps. "Maria" była sanitariuszką w batalionie "Gustaw"
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Istnieją dwie wersje jego śmierci. Według pierwszej poległ 28.08.1944 r. zasypany podczas bombardowania kwater na ul. Mławskiej 3. Druga wersja podaje datę 2.02.09.1944 r. kiedy to został zamordowany w szpitalu powstańczym na terenie Starego Miasta.
Informacje dodatkowe:
Stanisław Orlikowski w czasie Powstania był świadkiem na ślubie kolegi z plutonu ppor. "Jastrzębca" (Janusza Polkowskiego) z łączniczką "Halą Olszewską" (Haliną Smoleńską). Ślub odbył się w Katedrze św. Jana 15.08.1944 r. Świadkami byli również ranny ppor. "Miecz" (Mieczysław Kurzyna) i sanitariuszka "Nina" (Janina Wyleżyńska).
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter