Pseudonim:
-
Data urodzenia:
1918-06-08
Data śmierci:
-
Funkcja:
lekarz
Miejsce urodzenia:
Rewl (Esto­nia)
Wykształcenie:
Ukoń­czył gim­na­zjum im. Adama Mic­kie­wi­cza w War­sza­wie w 1928 r., a następ­nie Wydział Lekar­ski Uni­wer­sy­tetu War­szaw­skiego (dyplom 1935). Odbył roczne prze­szko­le­nie w Cen­trum Wyszko­le­nia Sani­tar­nego w Warszawie.
Kampania wrześniowa:
W sierp­niu 1939 r. został zmo­bi­li­zo­wany i brał udział w kam­pa­nii wrze­śnio­wej - brak bliższych danych.
Okres okupacji:
Po zakoń­cze­niu kampanii wrześniowej powró­cił do War­szawy i kon­ty­nu­ował pracę w Kli­nice Oku­li­stycz­nej w Szpi­talu Dzie­ciątka Jezus, gdzie pra­co­wał przez cały czas oku­pa­cji nie­miec­kiej.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Dzieciątka Jezus ul. Nowogrodzka
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi: po upadku Powsta­nia szpi­tal został ewa­ku­owany pocią­giem do Two­rek. Cho­rych roz­miesz­czono w pro­wi­zo­rycz­nych szpi­ta­lach na tere­nie Two­rek, Mila­nówka, Pod­kowy Leśnej. Dr Gut­t­ner włą­czył się do pracy w jed­nym z tych szpi­tali.
Losy po wojnie:
Po woj­nie został adiunk­tem Kli­niki Oku­li­stycz­nej. W 1948 r. uzy­skał sto­pień dok­tora medy­cyny. W 1952 r. został ordy­na­to­rem Oddziału Oku­li­stycz­nego w Szpi­talu Prze­mie­nie­nia Pań­skiego na Pradze. Zmarł w 24.04. 1955 roku w wyniku zawału.
Informacje dodatkowe - życie prywatne:
Lekarz okulista. Syn inżyniera Józefa Guttnera (1880-1916) i Olgi z domu Fichtner (1870-1955). W 1936 r. ożenił się z Zofią Apolonią Sułowską (1913-2005), córką jednego z dyrektorów koncernu "Siła i Światło" - Tadeusza J. Sułowskiego. Mieli dwoje dzieci: syna Janusza, aktora, i córkę Zofię (1939-2005). W cza­sie Powsta­nia War­szaw­skiego dr Gut­t­ner pozo­stał w kli­nice Dzieciątka Jezus. Był jedy­nym leka­rzem męż­czy­zną w kli­nice oku­li­stycz­nej i tym samym stał się prak­tycz­nie jej kie­row­ni­kiem. Do kli­niki oku­li­stycz­nej, podob­nie jak i do innych kli­nik szpi­tala, dosta­wali się pota­jem­nie ranni powstańcy, jak też lud­ność cywilna. Pew­nego dnia Ukra­ińcy zna­leźli u jed­nego cho­rego w łóżku broń. Naczelny dowódca oddzia­łów ukra­iń­skich Kamiń­ski wydał roz­kaz zebra­nia wszyst­kich kie­row­ni­ków kli­nik i oddzia­łów, w tym też dr. Gut­t­nera, w piw­nicy domu przy ul. Nowo­grodz­kiej i roz­strze­la­nia ich. Zain­ter­we­nio­wał jed­nak w ostat­niej chwili nie­miecki szef sani­tarny dr Bor­mann, który nad­zo­ro­wał Szpi­tal Dzie­ciątka Jezus i wymu­sił u Kamiń­skiego anu­lo­wa­nie roz­kazu o roz­strze­la­niu lekarzy.
Źródła:
TLW, archiwum rodzinne Dr Darius'a von Güttnera-Sporzyńskiego
Uwagi:
Wg przekazu rodzinnego jego żona, Zofia Gut­t­ner z Sułowskich w czasie Powstania była sanitariuszką
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter