Dwa budynki przy ul. Lipińskiej 6 i 7 należały do Fundacji Domy Akademickie im. Prezydenta Gabriela Narutowicza. Przed wojną stanowiły domy akademickie dla studentów zagrożonych gruźlicą. Po kampanii wrześniowej utworzono na Lipińskiej 7 schronisko dla inwalidów wojennych 1939 roku, wojskowych po kuracji w Szpitalu Ujazdowskim oraz tych wojskowych, którzy nie mieli, gdzie powrócić. W drugim budynku była kuchnia „Caritasu”, prowadzona następnie przez Radę Główną Opiekuńczą (RGO). Kazimiera Paradowska wymieniona jest przez p.
Danutę Dziewicką z domu Strzałkowską ps. „Wiesia” w jej relacji dla Archiwum Historii Mówionej. Według tej relacji Kazimiera Paradowska, prowadząca w czasie okupacji kuchnię "Caritasu" na Lipińskiej miała pozwolenie od Niemców na wyjazdy poza miasto i sprowadzanie żywności, co doskonale wykorzystywała.
