Data urodzenia:
1906-09-10
Funkcja:
szef zespołu operatorów PKF
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
Po ukończeniu studiów technicznych na Politechnice Warszawskiej (1928) był spikerem radiowym. Swoją przygodę z radiem rozpoczął w roku 1930 w wileńskiej rozgłośni Polskiego Radia jako autor i reżyser słuchowiska pt. "Winda". Zasłynął jako reżyser słuchowisk bogato ilustrowanych akustycznie. Był również recenzentem filmowym, wyjechał na stypendium filmowe do Paryża (lata 1931-1935) - stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie. We Francji zrealizował pierwsze krótkometrażowe filmy dokumentalne. Po powrocie do Polski współpracownik kroniki filmowej PAT, recenzent tygodnika "Pion". Dalsze krótkometrażowe filmy dokumentalne realizował w Spółdzielni Autorów Filmowych SAF. Jego pierwszym filmem fabularnym miała być "Zazdrość i medycyna". Pracę nad nim rozpoczął w 1939 roku, jednak wybuch wojny uniemożliwił mu dokończenie go.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Komenda Główna Armii Krajowej - VI Oddział BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - Wydział Propagandy Mobilizacyjnej "Rój" - szef referatu foto-filmowego. Od 1943 r. z Mieczysławem Chojnowskim prowadził Laboratorium Fotograficzne "Tres" w Warszawie, będące zakamuflowaną placówką konspiracyjną.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - VI Oddział BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - Referat Filmowy - szef zespołu operatorów Powstańczej Kroniki Filmowej.
Dzielnica:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.
Losy po wojnie:
Po zakończeniu wojny od 1945 r. pracował w Polskiej Kronice Filmowej. Uczestniczył w organizowaniu tzw. "prafilmówki": w marcu 1945 był inicjatorem i wykładowcą Warsztatu Filmowego Młodych w Krakowie, następnie wykładowcą Kursu Przygotowania Filmowego w Krakowie (grudzień 1945 - lipiec 1946). W Krakowie nakręcił także swój głośny film "Dwa razy dwa", który nie spodobał się władzom. Na zjeździe filmowców w Wiśle Bohdziewicz był jedynym, który zaprotestował przeciwko wprowadzeniu realizmu socjalistycznego jako obowiązującej doktryny estetycznej do filmu. W konsekwencji - pozbawiony możliwości kręcenia filmów, zajął się pracą pedagogiczną. Od 1948 do 1966 kierownik Katedry Reżyserii PWSF w Łodzi. Był opiekunem artystycznym studenckich debiutów fabularnych, reżyserem słuchowisk radiowych (w latach pięćdziesiątych na nowo nawiązał współpracę z Teatrem Polskiego Radia - tym razem w Warszawie. Wtedy wyreżyserował między innymi balladę Adama Mickiewicza "Lilie", Gogolowskiego "Rewizora" i wspólnie z Bohdanem Korzeniewskim - Fredrowską "Zemstę") i spektakli Teatru TVP, kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych "Droga" (pierwotna nazwa "Po prostu", 1956-1962) i "Tor" (1968-1970), krytykiem filmowym i publicystą, działaczem klubów filmowych. W latach 1966-1969 był wykładowcą w Institut National Superieur des Arts du Spectacle w Brukseli. W 1949 r. zrealizował film wojenny "Za wami pójdą inni...", ukazujący - poprzez historię wykrycia przez Niemców nielegalnej drukarni - działalność lewicowego podziemia w okupowanej stolicy. Bohaterami filmu uczynił członków Gwardii Ludowej, a osią akcji dzieje tajnej drukarni "Gwardzisty" w okupowanej Warszawie. W obsadzie znaleźli się m.in. Ewa Krasnodębska i Adam Hanuszkiewicz. W 1956 r. przeniósł na ekran dwa utwory literackie: nowelę Henryka Sienkiewicza "Szkice węglem" i komedię Aleksandra Fredry "Zemsta" (jedną z ról w tym filmie zagrała 18-letnia Beata Tyszkiewicz). Dwa lata później zrealizował komedię "Kalosze szczęścia". Kolejne filmy w dorobku Bohdziewicza to "Rzeczywistość" (1960, z Polą Raksą), "Dziewczyna z dobrego domu" (1962, z Krystyną Stypułkowską) i "Wilczy bilet" (1964). W łódzkiej szkole Bohdziewicz sprawował opiekę pedagogiczną i artystyczną nad studentami realizującymi swoje pierwsze filmy, m.in. nad Krzysztofem Zanussim i Januszem Kondratiukiem.
Odznaczenia:
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959).
Miejsce śmierci:
Warszawa, pochowany na Powązkach Wojskowych, kwatera 19B-5-19.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW. Fot. z okresu Powstania Warszawskiego - MPW-zbiory: MPW-IP/8207. Zdjęcia powojenne ze zbiorów Filmoteki Narodowej - Instytut Audiowizualny (FINA)
