Data urodzenia:
1920-08-11
Miejsce urodzenia:
Lublin
Imiona rodziców:
Stanisław -
Lila z domu Włodarska
Pseudonimy:
"Suliborska", "Dobrochna", "Dopływ"
Wykształcenie i działalność harcerska:
Uczennica Liceum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. W 1931 wstąpiła do ZHP i została drużynową w szczepie "Tęcza" przy Instytucie i Szkole Głuchoniemych w Warszawie - z drużyną dla niewidomych dziewcząt była związana od 1937 roku. W czasie okupacji studentka tajnego nauczania UW, referentka Pogotowia Harcerek na powiaty mińsko-mazowiecki i siedlecki. Nauczycielka języka polskiego i historii na tajnych kompletach.
Praca w czasie okupacji niemieckiej :
Sekretarka w szkole zawodowej
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od listopada 1942 - II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żyrafa". Instruktorka sanitarna Armii Krajowej w powiecie Mińsk Mazowiecki.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - batalion "Zaremba"-"Piorun" - Szpital Polowy ul. Hoża 39/41
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (poprzednia nazwa Stalag VIII-B Lamsdorf) - Łambinowice k. Opola, następnie w Stalagu IV B Mühlberg i Stalagu VI C Oberlangen
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu do 1947 roku pracowała w kancelarii stacji lotniczej w Anglii (żołnierz RAF). W 1947 powróciła do kraju i podjęła ponownie studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w redakcji Państwowych Wydawnictw Naukowych, biorąc m.in. udział w pracach nad "Słownikiem Języka Polskiego" pod kierunkiem prof. Witolda Doroszewskiego. Następnie pracowała w kilku wydawnictwach. Kontynuowała działalność harcerską, powracając początkowo do drużyny w Instytucie Głuchoniemych. W latach 1956-1999 była komendantką Szczepu „Tęcza” w Hufcu Warszawa-Śródmieście. Autorka licznych artykułów o tematyce harcerskie oraz na temat pracy z dzieckiem głuchym. Działaczka w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Izraelskiej.
Odznaczenia i awanse:
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż "Za Zasługi dla ZHP", Medal Polonia Mater Nostra Est (2001), Order Uśmiechu (6 czerwca 2001), "Złota Syrenka". W 2000 roku mianowana przez prezydenta RP podporucznikiem WP.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 139, rząd 4, miejsce 20-21
Informacje dodatkowe:
Jej ojciec Stanisław Tazbir (1892-1978) był członkiem Delegatury Rządu na Kraj w Departamencie Oświaty, zajmował się tajnym nauczaniem, kierował Sekcją Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą RGO. Za pomoc Żydom w okresie okupacji niemieckiej i uratowanie czworga z nich, wraz z Wandą otrzymał Medal Sprawiedliwego Wśród narodów Świata (1994). Wanda Tazbirówna otrzymała również tytuł honorowej obywatelki Izraela (2002). 21.10.2007 roku na dziedzińcu Instytutu Głuchoniemych w Warszawie przy pl. Trzech Krzyży 4/6 osłonięto pomnik przedstawiający Wandę Tazbir.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Cmentarz Powązkowski w Warszawie - wyszukiwarka grobów. | Karta ewidencyjna członka ZBoWiD
Uwagi :
W niektórych opracowaniach jako imię matki podawane jest imię Ludwika.
