Urodził się 19 marca 1903 r. w Milejowie(powiat Piotrków Trybunalski). W wieku 17 lat brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w czasie której został ranny. Po powrocie do cywila ukończył studia prawnicze i do 1939 r. pracował jako prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Warszawie.
Współorganizator powrotu w 1941 r. do Warszawy marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego.
W Powstaniu Warszawskim członek plutonu łączności I Obwodu „Radwan”, walczył m.in. w okolicach pl. Dąbrowskiego. 3 sierpnia odkomenderowany do Patrolu Wojskowej Służby Informacyjno-Społecznej Biura Informacji i Propagandy (BIP). W drugiej połowie sierpnia rozpoczyna pracę jako prokurator przy Sądzie Karnym Specjalnym Delegatury Rządu RP (powołanym do rozpatrywania spraw cywilnych).
Zdjęcia wykonane w czasie Powstania ocalały dzięki żonie Władysławie, która po kapitulacji Powstania w przebraniu węglarza wróciła do miasta i udała się do mieszkania w celu zabrania niektórych dokumentów i rodzinnych pamiątek. Złapana przez niemieckiego żołnierza wykupiła się oddając mu aparat fotograficzny Leica, którym Namysłowski wykonywał zdjęcia.
Po wojnie wraz z żoną i córką zamieszkał w Łodzi. Pracował początkowo jako prokurator w Karnym Sądzie Specjalnym(m.in. jako oskarżyciel w procesach zbrodniarzy hitlerowskich), następnie w Sądzie Apelacyjnym, a po przeniesieniu w stan spoczynku od 1950 r. jako adwokat-karnista.
Zmarł 4 września 1975 r.
