Data urodzenia:
1895-07-21
Imiona rodziców:
Fryderyk - Władysława z domu Anczyc
Wykształcenie:
Absolwent Gimnazjum im Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował naukę w Krakowie jako student Wydziału Ekonomii Akademii Handlowej (1918-1923), oraz student Wydziału Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na UJ uzyskał tytuł doktora.
I wojna światowa:
Po zdaniu matury, 22.08.1914 wstąpił do Legionów Polskich. W składzie 1 p. art. walczył na froncie (1914-1916), ranny w bitwie pod Konarami.
Działalność do 1939 r.:
Bankowiec, inspektor Banku Gospodarstwa Krajowego, jeden z pierwszych szablistów polskich, czterokrotny olimpijczyk (1924, 1928, 1932, 1936), dwukrotny brązowy medalista (1928, 1932). Od roku 1909 był członkiem Krakowskiego Klubu Szermierczego. W ciągu bardzo długiej kariery zawodniczej (1909-1946) reprezentował barwy Krakowskiego Klubu Szermierczego (1909-1914), Akademickiego Związku Sportowego (AZS) Kraków (lata 1921-1928), Legii Warszawa (1929-1933) i I Śląskiego Klubu Szermierczego Katowice (1933-1936). 46-krotnie występował w reprezentacyjnej drużynie narodowej w tym: 38 (szabla), 5 (floret) i 3 (szpada). Największe sukcesy odniósł w szabli. Był 4-krotnym mistrzem Polski (1926, 1927, 1929, 1932) i raz wicemistrzem (1924) w tej broni a poza tym zdobył 3 tytuły wicemistrzowskie (1924-1926) we florecie. 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1926, 1930, 1931, 1933) zdobył (1930) w drużynowym turnieju szabli brązowy medal. Ukoronowaniem czterech startów olimpijskich są dwa brązowe medale zdobyte w drużynowych walkach szablistów w Amsterdamie (1928) i Los Angeles (1932). Po IO w Berlinie (1936) A. Papée zakończył uprawianie szermierki. W okresie międzywojennym równolegle z karierą zawodniczą aktywnie uczestniczył w organizacji sportu szermierczego w Polsce: należał do grona osób reaktywujących sekcję szermierczą AZS Kraków (1921), z ramienia tego klubu brał udział w założycielskim zebraniu Polskiego Związku Szermierczego we Lwowie (28 maja 1922), piastował funkcję prezesa PZSzerm. (28 listopada 1926 - 2 marca 1930), był kapitanem sportowym tego związku (1933), wspólnie z K. Laskowskim i L. Lubicz-Nyczem jako pierwszy w Polsce otrzymał dyplom fechtmistrza-amatora. Był wreszcie sędzią związkowym (1923-1973) i sędzią międzynarodowym (1930-1960) w szermierce.
Oddział:
Uczestnik Powstania Warszawskiego - brak informacji na temat przydziału.
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
W Powstaniu brały udział jego dwie córki - Ewa i Irena
Losy po wojnie:
Po zakończeniu II wojny światowej aktywnie włączył się w odbudowę sportu polskiego. Był wśród reaktywujących Polski Związek Szermierczy zajmując w pierwszym powojennym zarządzie (20 października 1945) funkcję I wiceprezesa. Był potem wieloletnim wiceprezesem Pomorskiego Okręgowego Związku Szermierczego (1968-1980), trenerem w klubach sportowych Budowlani i AZS Kraków (1949-1966) oraz Gwieździe Bydgoszcz (1967-1977). Opublikował dwie książki wspomnieniowe: Na planszach czterech olimpiad (1957) oraz Na białą broń (1987)
Odznaczenia:
Za udział w I wojnie światowej dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Odznaczony również m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Węgierskim Krzyżem Zasługi. Laureat znaczącego wyróżnienia im. Janusza Kusocińskiego (1988) i medalu "Kalos Kagathos" (1989).
Miejsce śmierci:
Bydgoszcz
Miejsce pochówku:
Kraków, cm. Salwatorski, sektor SC6, rząd B, miejsce 2. Uwaga! Według niektórych not biograficznych pochowany na Cmentarzu parafialnym Św. Trójcy na Błoniu w Bydgoszczy
Informacje dodatkowe:
Pochodził z rodziny Papée, spolonizowanych protestanckich Francuzów, przybyłych do Lwowa w początkach XIX wieku. Urodzony 21 lipca 1895 we Lwowie, syn Fryderyka Papée, skryptora w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, a w późniejszym okresie zastępcy dyrektora Biblioteki Uniwersytetu Lwowskiego oraz dyrektora Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Matka natomiast pochodziła z saskiej szlacheckiej spolszczonej rodziny o tradycjach artystycznych. Jej ojciec Władysław był poetą i dramatopisarzem, a dziadowie aktorami. 6 lat starszy brat Kazimierz Jan Papée (10 I 1889 – 19 I 1979), tak jak Adam walczył w Legionach Piłsudskiego, po wojnie był dyplomatą, a prywatnie szwagrem sławnego majora Dobrzańskiego ,,Hubala” . Kazimierz - chargé d’affaires w Hadze, w Berlinie i Sztokholmie (1920–1923), radca w poselstwach RP w Angorze i Tallinie (1928–1929), konsul generalny w Królewcu (1929–1932), komisarz generalny RP w Wolnym Mieście Gdańsku (1932–1936), poseł RP w Pradze (1937–1939), był od 24 VII 1939 ambasadorem RP przy Stolicy Apostolskiej (w l. 1945–58 z ramienia tzw. rządu emigracyjnego). Okupacja niemiecka: w czasie II wojny światowej Adam Kazimierz Papée bierze udział razem ze swoim kolegą z ,,brązowej” drużyny olimpijskiej z 1928 i 1932 roku Tadeuszem Friedrichem w konspiracyjnym pokazie szermierki zorganizowanym przez fechmistrza Szelestowskiego. W 1940 roku umiera w Krakowie ojciec Adama i Kazimierza - Fryderyk (matka zmarła 26 lat wcześniej).
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, Polski Komitet Olimpijski - sylwetki , Polski Słownik Biograficzny - biogram Fryderyk Papée (1856-1940). Fot. ze zbiorów NAC.
