Data urodzenia:
1912-05-24
Numer legitymacji AK:
826
Imiona rodziców:
Konstanty - Zofia z domu Wojtaszewska
Nazwisko panieńskie :
Antonina Goszczyńska
Młodość:
Urodziła się w Kijowie. Ojciec jej był zesłańcem za działalność rewolucyjną w 1905 roku. Dopiero w 1922 roku rodzina powróciła do Polski.
Wykształcenie do 1939 r.:
W 1932 roku ukończyła Państwowe Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Elizy Orzeszkowej w Warszawie, a następnie kształciła się w Centrum Wyszkolenia Łączności.
Praca i działalność przed wojną :
W latach 1932 -1934 pracowała w Biurze Projektów przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów (MPiT), a po odbyciu kursu łączności w Zegrzu od 1935 do wybuchu II wojny światowej pracowała w Urzędzie Telekomunikacyjnym w Warszawie. W sierpniu 1936 roku wyszła za mąż, a w lutym 1939 roku urodziła córkę.
Udział w wojnie obronnej 1939 r. :
W sierpniu 1939 roku zmobilizowana do służby łączności w Warszawie
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od grudnia 1939 roku jako łączniczka Wydziału Specjalnego KG AK (Legalizacja Dokumentów, Centralna Opieka Podziemna - kontakt z rodzinami osób aresztowanych i ukrywających się (przydział: Komenda Główna ZWZ, następnie Armii Krajowej - Oddział I (Organizacyjny) oraz KG AK Oddział VII (Finanse i Kontrola - "17", "26", "77", "49", "51"), a także jako łączniczka i obsada lokalu przeznaczonego na posiedzenia Komendy Głównej.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział I (Organizacyjny). Od początku Powstania była łączniczką inspektora odcinka Śródmieście
ppłk. Emila Kumora ps. "Krzyś". Pełniła także służbę w uruchomionej przez niego powstańczej wytwórni granatów.
Odniesione rany:
Ciężko ranna 5 września 1944 roku na Powiślu - postrzał w klatkę piersiową. Operowana w szpitalu na ul. Kopernika 11, a po upadku dzielnicy ewakuowana w nocy z 5 na 6 września do szpitala polowego przy ul. Marszałkowskiej 40, gdzie przebywała do kapitulacji.
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji wyszła z Warszawy pod opieką znanego jej z konspiracji i Powstania
ppor. Eugeniusza Nickiewicza (późniejszego męża Antoniny Juszczyk). Przy jego pomocy wraz innymi osobami udało jej się zbiec z transportu do obozu w Pruszkowie i przedostać do Tarczyna, gdzie przed wybuchem Powstania umieściła u brata swoją 5-letnią córkę.
Losy po wojnie:
26 marca 1945 roku rozpoczęła prace w Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik" w Łodzi, a następnie w Warszawie. od lutego 1949 roku pracowała w Beton-Stalu w Warszawie, a później w WPBP "Żelbet" w Warszawie (do 31.07.1967 r.) W 1972 roku przeszła na emeryturę.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska, Warszawski Krzyż Powstańczy, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.
Nazwisko po mężu:
I-voto Juszczyk (mąż kpt. artylerii Leszek Juszczyk, uczestnik kampanii wrześniowej, jeniec niemiecki od 1939 r., po zakończeniu wojny pozostał na Zachodzie), II-voto Nickiewicz - w czerwcu 1949 roku wyszła za mąż za uczestnika Powstania,
ppor. Eugeniusza Nickiewicza ps. „Brzeziński”
Miejsce śmierci:
Warszawa
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-zbiory P/8933, w tym życiorys napisany przez A. Nickiewicz w II połowie lat 70-tych XX w oraz wystawione w Londynie zaświadczenie weryfikacyjne Komisji Weryfikacyjnej Koła B. Żołnierzy Armii Krajowej
