Pseudonim:
"Cicha", "Ewa"
Data urodzenia:
1923-08-03
Funkcja:
medyk, p.o lekarza
Miejsce urodzenia :
Lubartów
Imiona rodziców :
Michał - Stanisława z domu Kannewiszer
Dzieciństwo i młodość :
Była córką
Michała Miratyńskiego, prawnika i sędziego, oraz Stanisławy z domu Kannewiszer, z zawodu nauczycielki. Od wczesnego dzieciństwa mieszkała w Warszawie.
Wykształcenie do 1944 r. :
Uczennica gimnazjum w Warszawie. Świadectwo dojrzałości uzyskała już w czasie okupacji niemieckiej na tajnych kompletach w czerwcu 1940. Studia lekarskie rozpoczęła na Wydziale Lekarskim tajnego Uniwersytety Warszawskiego działającego w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego Jana Zaorskiego.
Praca w czasie okupacji :
W czasie wojny była zatrudniona w Klinice Chirurgicznej u Jerzego Rutkowskiego.
Udział w konspiracji 1939-1944:
I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 2. Rejon "Litwin" - WSK (Wojskowa Służba Kobiet)
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - zgrupowanie "Kryska" - Punkt Sanitarny Czerniakowska 168, następnie Szpital Polowy nr 2 ul. Zagórna 9
Dzielnica:
Górny Czerniaków
Losy po Powstaniu :
Po kapitulacji została ewakuowana wraz z personelem szpitalnym i chorymi do Krakowa. Pracując w szpitalu, kontynuowała studia lekarskie na działającym tu tajnym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Ziem Zachodnich. W kwietniu 1945 przeniosła się do Poznania, gdzie ukończyła studia i uzyskała 10.11.1945 dyplom lekarza.
Losy po wojnie :
Lekarz, kierownik Kliniki Chorób Oczu Filii Gdańskiej Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Pracę zawodową rozpoczęła 1 stycznia 1946 w Klinice Okulistycznej Uniwersytetu Łódzkiego pod kierunkiem Janusza Sobańskiego pełniąc kolejno funkcję młodszego i starszego asystenta. W r. 1950 na podstawie rozprawy pt. "Dziedziczne opadnięcie powiek" otrzymała na Uniwersytecie Łódzkim stopień doktora medycyny i stanowisko adiunkta. W grudniu 1952 r. uzyskała specjalizację drugiego stopnia w zakresie okulistyki. W maju 1954 R. została przeniesiona przez Ministra Zdrowia z Akademii Medycznej w Łodzi do Bydgoszczy w celu zorganizowania Oddziału Okulistyki w Szpitalu Wojewódzkim, na bazie którego działał Oddział Instytutu Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich w Warszawie. Od r. 1956 w PZPR. W styczniu 1975 została docentem kontraktowym w Zespole Nauczania Klinicznego w Bydgoszczy przynależnym do Akademii Medycznej w Gdańsku. W tym samym roku powierzono jej kierownictwo utworzonej wtedy również na bazie Oddziału Okulistyki Szpitala Wojewódzkiego w Bydgoszczy Kliniki Chorób Oczu jako filii Akademii Medycznej w Gdańsku. W r. 1978 otrzymała stanowisko docenta etatowego Akademii Medycznej w Gdańsku - Filia w Bydgoszczy
Odznaczenia :
Odznaczona m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim oraz uhonorowana Odznaką za Szczególne Zasługi dla Rozwoju Woj. Bydgoskiego.
Nazwisko po mężu:
Elżbieta Miratyńska-Rusin, właściwie I-voto Ernest, II-voto Rusin. 28 VI 1952 wyszła za mąż za lekarza Andrzeja W. Rusina.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zginęła tragicznie 12 marca 1979 w wypadku samochodowym koło Świecia nad Wisłą.
Miejsce pochówku :
Warszawa, Cmentarz Powązkowski (Stare Powązki), kwatera 231, rząd 6, miejsce 26,27. Pochowana wraz z rodzicami - grób
Michała Miratyńskiego (1889-1944), rozstrzelanego w czasie Powstania Warszawskiego i Stanisławy Miratyńskiej, więźniarki KL Buchenwald
Źródła:
MPW - baza uczestników PW
Publikacje :
Polski Słownik Biograficzny t. 33 s. 142, tamże: nota biograficzna: RUSINOWA Elżbieta Stefania (1923-1979) lekarz, kierownik Kliniki Chorób Oczu
