Florian Nowacki

"Florek"

lekarz

Gąsawa

W 1922 r. ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1928 r. uzyskując stopień doktora wszech nauk lekarskich. W latach 1929-1938 pracował na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Miejskiego w Poznaniu pod kierunkiem dr Kazimierza Nowakowskiego - początkowo jako asystent a potem zastępca ordynatora. W latach 1936-1937 odbył podróże naukowe do Wiednia i Paryża. W 1939 r. został ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Międzykomunalnego w Kaliszu.

Wypędzony przez Niemców z włączonego do Rzeszy Kalisza, przyjechał do Warszawy, gdzie od 1940 r. pracował w Szpitalu św. Łazarza, pod kierownictwem dr Wacława Lilpopa, równocześnie jako wykładowca uczestniczył w tajnym nauczaniu.

"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Polowy ul. Marszałkowska 77 - organizator i lekarz-chirurg. Przy ul. Marszałkowskiej zorganizował także punkty sanitarne w kamienicach nr 79 i 81.

Śródmieście Południe

Niewola niemiecka - jeniec Stalagu IV B Zeithain, w obozowym lazarecie pełnił funkcję chirurga.

299891

We wrześniu 1945 r. objął stanowisko adiunkta w II Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W lutym 1946 r. zorganizował i objął dodatkowo obowiązki ordynatora Oddziału Chirurgicznego w Szpitalu Wszystkich Świętych, przekształconego w Oddział Urologiczny. W 1951 r. obronił pracę habilitacyjną pt "Dynamika moczowodów pod wpływem środków farmakologicznych i blokady nowokainowej w świetle elektroureterografii endoskopowej". W 1953 r. został kierownikiem Kliniki Urologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1954 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Prof. Nowacki był wybitnym chirurgiem, doskonałym diagnostą o wielkim doświadczeniu klinicznym zarówno w chirurgii ogólnej jak i urologii oraz szczególnych umiejętnościach operacyjnych. W codziennej pracy nieustannie poszukiwał nowych rozwiązań, realizując śmiało ambitne i nowatorskie operacje. Przykładem tego mogą być pionierskie, na owe czasy, operacje ran kłutych serca, równoczesnego częściowego wycięcia pęcherza moczowego i kątnicy lub wszczepienia moczowodu do dolnego kielicha jedynej nerki. Nigdy nie szczędził swych sił, podejmując chętnie najtrudniejsze wyzwania przy czym dobro chorego było dla Niego zawsze najwyższym prawem. Jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Urologicznego.

Wrocław.

W. Lisowski, Polska służba zdrowia w powstaniach narodowych 1794-1944, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006: Album Chirurgów Polskich, pod red. W. Rudowski, A. Śródka, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1990; S. Bayer, Służba zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939-1944, Wydawnictwo MON, Warszawa 1985; M.Wiśniewska, M.Sikorska, Szpitale Powstańczej Warszawy, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 1991;