Informacje dodatkowe - losy rodziny :
Jej mąż, kpt. Jan Wnęk był uczestnikiem walk legionowych w szeregach 6 pp Legionów Polskich, od 1919 roku w Kompanii Gospodarczej 8 Dywizji Piechoty w Łomży, następnie w Baonie Elektrotechnicznym , a od 1933 roku w 5 Dywizjonie Taborów. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Zamordowany został przez NKWD w 1940 roku w Starobielsku. Syn Jerzy ps. "Gozdawa" (ur. 23.12.1923) w czasie okupacji był żołnierzem żoliborskiego oddziału dywersyjno-bojowego Kedywu - „DB-17”. Poległ 8.06.1944 roku podczas akcji na ul. Skaryszewskiej od postrzału w skroń (akcja Bolongino - wykonanie wyroku śmierci na na sadystycznym komendancie obozu przejściowego Arbeitsamtu Eugenie Bolongino). W akcji poległ również pchor. Zbigniew Kryst „Wilimowski”, którego Jerzy chciał ratować. Najmłodszy syn - Janusz Wnęk, rocznik 1926, ujęty został przez Niemców w 1941 roku w łapance i wywieziony do obozów koncentracyjnych Gross - Rosen (niem. Groß-Rosen, filia KL Sachsenhausen), numer więźnia 27569, a następnie do KL Flossenbürg w Bawarii (numer obozowy 11761). Na skutek ciężkiej pracy w kamieniołomach przewlekle chory, zmarł w 1945 roku wkrótce po powrocie z niewoli do kraju.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, data urodzenia i zgonu za ZCK Warszawa, W. Trojan, Ci, którzy przeżyli... : biografie żołnierzy batalionu "Zośka" Armii Krajowej, Warszawa: Środowisko Batalionu "Zośka" Armii Krajowej, 2002, s. 412
