Data urodzenia:
1908-04-14
Nazwisko konspiracyjne:
Strawiński - Ryszard Wilhelm Strawiński
Miejsce urodzenia:
Czerniowce
Imiona rodziców:
Adolf - Maria z domu Miller
Młodość:
Pierwsze lata życia spędził w Wiedniu, gdzie jego ojciec był notariuszem. W okresie międzywojennym rodzina Zamorskich zamieszkiwała we Lwowie oraz w Czortkowie (Czortków-Olszyna nad rzeką Seret w województwie tarnopolskim).
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
Tadeusz Zamorski ukończył gimnazjum we Lwowie i odebrał staranne wykształcenie muzyczne. W latach 1929-1931 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Kawalerii w
Grudziądzu. Ukończył ją z drugą lokatą (VIII promocja, lokata 2), co dało mu możliwość wyboru pułku kawalerii, w którym kontynuował służbę wojskową. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Kawalerii został mianowany podporucznikiem kawalerii ze starszeństwem od 15.08.1931 r. oraz skierowany do 9. Pułku Ułanów Małopolskich w Trembowli, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu. Z dniem 01.01.1934 r. został awansowany do stopnia porucznika. W pierwszej połowie 1935 r. Tadeusz Zamorski przebywał na kilkumiesięcznym kursie broni pancernej w Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych w Modlinie. W listopadzie 1935 r. został skierowany do 6. Batalionu Czołgów i Samochodów Pancernych we Lwowie, w którym – po przeformowaniu na 6. Batalion Pancerny - kontynuował w kolejnych latach służbę wojskową. We wrześniu 1938 r. otrzymał skierowanie do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie. W marcu 1939 r. był oficerem 1 kompanii podchorążych rezerwy w Szkole Podchorążych Broni Pancernych w CWBPanc. w Modlinie.
Udział w kampanii wrześniowej 1939 r. :
We wrześniu 1939 r. znalazł się w składzie Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej jako dowódca 1 plutonu 11 kompanii czołgów rozpoznawczych TKS (dowódcą kompanii był kpt. br. panc. Stanisław Łętowski, zaś dowódcą 2 plutonu por. rez. br. panc. Stefan Golędzinowski). Brał bezpośredni udział w starciach z Niemcami pod Tomaszowem Lubelskim oraz w rejonie Szarowoli k/Zamościa.
Okres okupacji niemieckiej i udział w konspiracji 1939-1944:
Obszar Warszawski Armii Krajowej - Ośrodek Pancerny. Po klęsce wrześniowej Tadeusz Zamorski włączył się w działania konspiracyjne. W okresie okupacji niemieckiej posługiwał się "lewym" konspiracyjnym nazwiskiem po poległym w kampanii wrześniowej i dokumentami wystawionymi na nazwisko Ryszard Wilhelm Strawiński.
Praca w latach 1939 - 1944 :
W czasie wojny pracował m.in. w księgowości w Fabryce Wyrobów Tytoniowych (stąd jego okupacyjny pseudonim „Buchalter”) oraz dorabiał na utrzymanie śpiewając i występując w Chórze Marka w kawiarni Bodega na Nowym Świecie w Warszawie (lata 1940-1941).
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód "Sławbor" - odcinek "Topór" - 3. batalion pancerny "Golski"
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Odniesione rany:
Ciężko ranny 2.08.1944 r. odłamkiem pocisku w brzuch - operowany w szpitalu powstańczym przy ulicy Lwowskiej.
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z miasta z rannymi.
Losy po wojnie:
W latach powojennych Tadeusz Zamorski pracował początkowo w Związku Zawodowym Pracowników Cukrownictwa, potem krótko w Zjednoczeniu Maszyn Rolniczych, a następnie był długoletnim, cenionym i zasłużonym pracownikiem CHSR „Agroma” w Warszawie. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w. włączył się aktywnie w prace Duszpasterstwa Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej WP przy kościele Św. Anny w Warszawie oraz uczestniczył w spotkaniach byłych kawalerzystów organizowanych przez rtm. Zygmunta Augustowskiego (4. Pułk Ułanów Zaniemeńskich, Kawaler Orderu VM) i jego żonę, Irenę (Damę Orderu Wojennego Virtuti Militari) w ich mieszkaniu przy ulicy Fałata w Warszawie. W 1989 r. był uczestnikiem Zjazdu Oficerów Służby Stałej Kawalerii w Grudziądzu.
odznaczenia i awanse:
Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939, Krzyż Armii Krajowej. Awansowany na stopień rotmistrza przez władze londyńskie.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), w grobie rodzinnym, kwatera 118-1-8.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Żonaty z Aliną z Macherskich (1923 – 2006), córką Marii z Maciejowskich (1896 -1978) i mjr. Antoniego Macherskiego (1893 - 1953), który w dowództwie SGO „Polesie” był szefem służby samochodowej; w bitwie pod Kockiem znajdował się w sztabie gen. Kleeberga, tu został wzięty do niewoli i przez pięć lat przebywał jako jeniec w oflagu Murnau. Ślub Tadeusza i Aliny odbył się w marcu 1944 roku w kościele Najświętszego Zbawiciela przy Placu Zbawiciela w Warszawie. Sakramentu młodym udzielił ks. wikary Aleksander Cegłowski. Tadeusz do ślubu przystąpił pod swym okupacyjnym nazwiskiem „Ryszard Strawiński”. Sprostowanie aktu ślubu nastąpiło dopiero po wojnie. W 1946 roku Alina i Tadeusz Zamorscy zamieszkali w odbudowanym domu przy ul. Asfaltowej 19. W 1947 r. przyszedł na świat ich syn, Jacek.
