Data urodzenia:
                                1905-10-03
                             
                         
                        
                     
                    
                    
                                                                        
                                Miejsce urodzenia:
                                Zawiercie
                             
                                                    
                                Imiona rodziców:
                                Jan - Alicja z domu Schliecke
                             
                                                    
                                Nazwisko panieńskie:
                                Geysmer
                             
                                                    
                                Wykształcenie i działalność do 1939 r.:
                                Studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończyła  w 1930 r. W latach 1930-1934 była asystentką  prof. Kazimierza Dąbrowskiego w Szpitalu Wolskim. W latach 1934 -1937 pracowała w Szpitalu Zakaźnym na Oddziale Gruźlicy Dzieci kierowanym przez dr M. Gantza. W 1939 roku wróciła do Szpitala Wolskiego.
                             
                                                    
                                Praca przed Powstaniem i udział w konspiracji:
                                Podczas wojny była asystentką prof. Janiny Misiewicz, ordynatora  oddziału gruźlicy. Udzielała pomocy i przechowywała w szpitalu członków Podziemia oraz osoby narodowości żydowskiej. Brała udział w tajnym nauczaniu dla studentów medycyny Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Ziem Zachodnich.
                             
                                                    
                                Oddział:
                                "Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - III Obwód "Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - Szpital Wolski ul. Płocka 26
                             
                                                    
                                Dzielnica:
                                Wola. 4 sierpnia 1944 roku wypędzona wraz z załogą Szpitala. Była świadkiem skierowania na egzekucję wszystkich mężczyzn. (pracowników i pacjentów wypędzono na ulicę, skąd w eskortowanej kolumnie zostali skierowani do hal na terenie warsztatów kolejowych przy ul. Moczydło. Większość została później rozstrzelana na znajdującym się w pobliżu nasypie kolejowym) Sama doktor. Jaroszewicz uniknęła egzekucji. Wyszła z Warszawy wraz z ludnością cywilną.
                             
                                                    
                                Losy po Powstaniu:
                                Do czasu wyzwolenia Warszawy prowadziła filię Szpitala Wolskiego w Podkowie Leśnej, gdzie ukrywała i leczyła powstańców i więźniów z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulagu 121).  Dla ratowania ich życia wydawała zaświadczenia o chorobie zakaźnej. Uratowała także transport chorych na gruźlicę przywiezionych do Podkowy Leśnej na rozstrzelania.
                             
                                                    
                                Losy po wojnie:
                                We wrześniu 1945 roku powróciła do pracy w Szpitalu Wolskim. W 1948 roku aresztowana przez nowe władze. Przez ponad rok przetrzymywana w więzieniu przy ul. Rakowieckiej.
                             
                                                    
                                Miejsce śmierci:
                                Warszawa.
                             
                                                    
                                Miejsce pochówku:
                                Cmentarz Ewangelicko-Augsburski  - grobowiec rodzinny Geysmerów
                             
                                                    
                                Informacje dodatkowe - życie prywatne:
                                Około 1904 roku rodzina Geysmerów przeniosła się do Zawiercia, w związku z pracą zawodową ojca - Jana Piotra Geysmera. Po jego śmierci w 1916 r. powróciła do Warszawy. W 1932 roku Wiwa Geysmer wyszła za mąż za  doktora Władysława Konstantego Jaroszewicza. W 1933 roku urodził im się syn Bohdan Władysław.