Data urodzenia:
1926-08-31
Numer legitymacji AK:
54 (Oddział II "Georga")
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Ignacy - Wanda z Mazurkiewiczów
Wykształcenie do 1944 r.:
W mieszkaniu jej rodziców przy ul. Wspólnej 16 odbywały się tajne komplety Gimnazjum im Słowackiego, w których uczestniczyła wraz ze starszym bratem Antonim (po wojnie prof. nauk medycznych)
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Wspólna 16
Oddział:
Armia Krajowa - Oddział II "Georga" - IV Kompania (dowódca
ppor. "Wik" - Zenon Wiktorczyk) - 2 odcinek - ochotniczka, dołączyła 1 sierpnia 1944 r. Z oddziału "Georga" dnia 6 sierpnia utworzono zalążek baonu "Iwo", a ppor. "Wik" objął jego 8. kompanię. Następnie służyła w batalionie "Bełt" (dawne VI zgrupowanie WSOP - Wojskowa Służba Ochrony Powstania) - 3. kompania "Wika" - pluton por. "Bandery" (Janusz Neumann).
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe - Górny Czerniaków. Pełniła służbę m.in. na placówkach: Al. Jerozolimskie 17, kawiarnia "Szwajcarska", kawiarnia "Kleszcz", brała udział w akcjach na "Małą Pastę" (21-23.08.1944) - ul. Piusa 19, w obronie przejścia Al. Jerozolimskie 17, w walkach na ul. Nowogrodzkiej i Poznańskiej, na tyłach Muzeum Narodowego - ul. Nowy Świat - róg Książęcej i szpitala Św. Łazarza. Utrzymywała łączność m.in. z oddziałami broniącymi szkoły przy ul. Książęcej, uczestniczyła w patrolach rozpoznawczych w rejonie ul. Czerniakowskiej i brzegu Wisły. Przydzielona do plutonu por. "Bandery" brała udział we wszystkich akcjach tej jednostki.
Odniesione rany:
Trzykrotnie ranna, raz przysypana gruzami kamienicy - odkopana pod ostrzałem.
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji wyszła z miasta z ludnością cywilną - z ciotką i jej córką - też powstańcem, Mirosławą Olszewską. Przez obóz w Pruszkowie we trójkę trafiły do obozu pracy w Lipsku (praca w fabryce amunicji), następnie wywiezione do obozu pracy w Schönbeck (lub Schombeck).
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu przez Amerykanów pracowała w szpitalu polowym. Wróciła pieszo do Warszawy. Po wojnie nie ujawniła swojej powstańczej przeszłości; nie zgłosiła się do "Komisji Likwidacyjnej b. AK", nie była represjonowana. Skończyła studia na Akademii Medycznej w Warszawie, równocześnie studiując w Konserwatorium Muzycznym, w klasie fortepianu u prof. Trombini-Kazurowej. Wyszła za mąż za Jana Rafała Woźniakowskiego, syna legionisty z 1 Kadrowej i bohatera 5 wojen płk. WP Jana Stefana Woźniakowskiego. Z mężem zamieszkała w Gliwicach. Miała 3 córki. Pracowała całe życie zawodowe w Instytucie Onkologii w Gliwicach, jako lekarz, st. naukowy - dr hab. nauk medycznych.
Odznaczenia:
W marcu 1982 r. odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym (nr leg. 30-82-107K).
Miejsce śmierci:
Gliwice. Pochowana na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach, nr kwatery i grobu B4-107K
