Pseudonim:
"Denhoff", "Wrzos"
Data urodzenia:
1894-10-30
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 62 Miejsce: 48
Miejsce urodzenia:
Zofiówka koło Humania w powiecie czerkaskim ówczesnej guberni kijowskiej (Ukraina)
Imiona rodziców:
Jan - Włodzimiera z domu Michałowska
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
W 1913 roku ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi i rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tym samym roku został członkiem Drużyn Strzeleckich. W 1915 roku został wcielony do armii rosyjskiej. Walczył w Rumunii, Bukowinie i Galicji Wschodniej. W grudniu 1917 roku razem z sześcioma innymi Polakami - oficerami rosyjskiej 11 Dywizji Kawalerii dołączył do I Dywizjonu Pułku Kirasjerów Polskich, który po kolejnych zmianach nazwy został ostatecznie 7 Pułkiem Ułanów. Ciężko ranny. Internowany przez Austriaków. Po zwolnieniu działał w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Szwadronu Jazdy Wojewódzkiej Warszawskiej Odsieczy Lwowa. 26 grudnia 1918 roku w składzie tegoż szwadronu pod dowództwem rotmistrza Antoniego Suszkiewicza wyjechał na front do Lwowa. 26 kwietnia 1920 roku wyróżnił się w walce z sowieckim 98 Pułkiem Kawalerii pod wsią Ślipczyce. 28 lutego 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[6]. Następnie dowodził szwadronem w 12 Pułku Ułanów Podolskich w Białokrynicy. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 244. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku - korpus oficerów kawalerii). 15 października 1926 roku został przeniesiony do 15 Pułku Ułanów Poznańskich w Poznaniu i przydzielony do 3 Szwadronu Samochodów Pancernych na stanowisko dowódcy. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 24. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W 1929 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1929 - 1931. 1 września 1931 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 3 Pułku Pancernego w Modlinie na stanowisko dowódcy Doświadczalnej Grupy Pancerno-Motorowej w Warszawie. 26 stycznia 1934 roku został przeniesiony do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku w korpusie oficerów kawalerii. W październiku 1935 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko oficera sztabu. Na tym stanowisku służbowym był dwukrotnie opiniowany (5 listopada 1936 roku i 11 października 1937 roku) przez generała brygady Bolesława Wieniawa-Długoszowskiego. W 1938 roku został dowódcą 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach.
Kampania wrześniowa 1939 :
Na czele 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 roku w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii. Po ciężkich walkach z Wehrmachtem w okolicy Tomaszowa w nocy z 8/9 września rozwiązał pułk w okolicy Przysuchy. Uniknął niewoli i wkrótce rozpoczął działalność konspiracyjną.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od października 1939 roku w konspiracji jako zastępca komendanta i szef sztabu organizacji „Brochwicz” na Lubelszczyźnie.Od czerwca 1940 w Oddziale III KG ZWZ. Od lipca 1940 r. inspektor Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. W latach 1941-1942 Komendant Okręgu Krakowskiego ZWZ-AK. W latach 1942–1944 szef Oddziału IV Kwatermistrzowskiego Komendy Głównej Armii Krajowej.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział IV (Kwatermistrzowski). Podczas Powstania organizował II rzut KG AK
Szlak bojowy:
Wola - Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
We wrześniu 1944 został wyznaczony na stanowisko Komendanta Obszaru Zachodniego AK „Zamek”. Po aresztowaniu przez Gestapo odesłany do obozu w Pruszkowie, nierozpoznany jako oficer AK, wywieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Mauthausen.
Miejsce śmierci:
Zastrzelony 6 kwietnia 1945 w Wiener Neudorf (Austria) - podczas ewakuacji filii obozu*
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2577 (1921, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi
Życie prywatne:
Od 1935 roku żonaty z Jadwigą z Fischerów - Jaźwińską.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW
Publikacje:
Marek Ney-Krwawicz: "Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945", Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 450, Kryska-Karski Tadeusz: Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996
*Inne wersje:
Wiener Neustadt (?)
