Aleksy Dolecki

"Ludwik"

-

Kolumna: 185 Miejsce: 6

plutonowy

Warszawa

Andrzej - Maria z domu Uszko

Przed wybuchem wojny pracował jako urzędnik w banku.

Brał udział w akcjach sabotażowych, dywersyjnych oraz jako kurier. W 1941 roku na polecenie Komendy „Jerzyków” (POS „Jerzyki) zgłosił się ochotniczo do pracy w Organizacji Todt i jako majster budowlany, skierowany został do Berlina, a po uzyskaniu legitymacji OT rozkaz wyjazdu do Kijowa (Organisation Todt Marschbefehl), gdzie Niemcy potrzebowali fachowców do robót na terenach niedawno zajętych. W Kijowie po zdobyciu zaufania swego zwierzchnika namówił go do wystawienia mu Marschbefehlu do Warszawy, skąd obiecał przywieźć grupę niezbędnych fachowców koniecznych do budowy mostów, lotnisk i umocnień polowych. W Warszawie dzięki pomocy innego członka konspiracji, Stefana Polinarka „Tanka”, zatrudnionego w Kraftfahrparku przy ul. Książęcej uzyskał potrzebne druki, a u grawera zamówił pieczątki z napisem Feldpost 8487, według wzoru z legitymacji. Do Kijowa już nie powrócił, rozpoczął natomiast wyjazdy „ekip budowlanych” - wraz z młodszym bratem i grupą młodych ludzi wyjeżdżał dzięki podrobionym dokumentom do Charkowa, Homla, Mohylewa i Odessy, załatwiając różne polecenia konspiracyjne. Niezależnie od wyjazdów rzeczywistych, Dolecki wpadł na pomysł wyjazdów pozorowanych, dzięki którym udawało się uzyskać zaopatrzenie dla rzekomo wyjeżdżającej grupy robotników (po okazaniu na Dworu Głównym lub Dworcu Wschodnim podstemplowanego Marschbefehlu), a następnie produkty te rozdysponowywano najbardziej potrzebującym i rodzinom aresztowanych w lokalu konspiracyjnym mieszczącym się w wynajętym mieszkaniu przy ul. Pańskiej 45. Wyjazdy na wschód odbywały się wielokrotnie przez 1942 i 1943 rok, ale w miarę zbliżania się frontu zaniechano ich, rozpoczęto natomiast wyjazdy w kierunku północnych Włoch (Wenecja, Udine). Tą drogą przekazywano m. in. meldunki do Londynu oraz przerzucono do partyzantki jugosłowiańskiej Mariana Choińskiego „Krzaka".

Warszawa ul. Nowogrodzka 15/ I piętro.

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - I batalion WSOP "Dzik" (Wojskowa Służba Ochrony Powstania) - 15. kompania - III pluton

Stare Miasto

Poległ na ul. Rybaki i został pochowany tymczasowo na podwórzu posesji Piwna 13. Według innej wersji zmarł w wyniku odniesionych ran w szpitalu polowym przy ul. Długiej 23.

Warszawski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie: Warszawa, 30.11.1983 r.)

Upamiętniony na mogile zbiorowej batalionu "Dzik" na Powązkach Wojskowych. Według przekazu rodzinnego został ekshumowany z terenu Starego Miasta prawdopodobnie na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, a matka Aleksandra Doleckiego była obecna wraz z jeszcze jedną osobą podczas ekshumacji syna (znalazła się tam w wyniku wezwania ówczesnych władz), brak jednak pewności, czy mogiła zbiorowa żołnierzy batalionu jest jego rzeczywistym miejscem pochowania, czy jedynie miejscem symbolicznego upamiętnienia.

Muzeum Powstania Warszawskiego, informacje i zdjęcia ze zbiorów rodzinnych oraz fragmenty książek, w których opisany jest Aleksy Dolecki udostępnił p. Włodzimierz Dolecki, bratanek Powstańca (marzec 2012 r. i 2023).

Tadeusz Okolski, Batalion Wojskowej Służby Ochrony Powstania "Dzik" w Powstaniu Warszawskim 1944. Warszawa: Wydawnictwo Fundacji "Historia Pro Futuro", Cezary Leżeński, My chłopcy też wojsko, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975