Alina Janowska (1923-2017) w sierpniu 1944 roku. Fragment szerszego ujęcia, sygn. MPW-IK/2154. Ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego.

Fotografia z Powstania Warszawskiego. Śródmieście Północne, ulica Marszałkowska. Zaplecze kina "Stylowy". Przystosowywanie zdobycznych mundurów niemieckich. Od lewej: Andrzej Smoleński "Andrzej"; NN; Alina Janowska "Alina" oraz Włodzimierz Horbaczewski "Węgliński". Autor zdjęcia nieznany - prawdopodobnie Antoni Czermiński "Anton". Ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IK/2153

Fotografia wykonana podczas Powstania Warszawskiego. Ul. Marszałkowska. Zaplecze kina "Stylowy". Alina Janowska "Alina" oraz Włodzimierz Horbaczewski "Węgliński". Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW/IH-319

Fotografia wykonana w Warszawie po jej wyzwoleniu. Śródmieście Południowe. Aktorka Alina Janowska (w Powstaniu Warszawskim łączniczka "Alina" w batalionie "Kiliński") w Alei Józefa Piłsudskiego (po wojnie Armii Ludowej), ujęcie od ulicy Polnej w stronę Marszałkowskiej.Autorem zdjęcia jest Edward Dziewoński. Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IN/4232

Fotografia z okresu powojennego. Warszawa, Śródmieście Południowe. Aktorka Alina Janowska (w Powstaniu Warszawskim łączniczka "Alina" w batalionie "Kiliński") na schodach cukierni Lardellego przy ulicy Polnej 30. Autorem zdjęcia jest Edward Dziewoński. Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IN/4231

Fotografia z okresu powojennego. Warszawa, Śródmieście Południowe. Aktorka Alina Janowska (w Powstaniu Warszawskim łączniczka "Alina" w batalionie "Kiliński") przy balustradzie cukierni Lardellego przy ulicy Polnej 30. Na postumencie "kotwica" - znak Polski Walczącej, namalowana przez Aleksego Dawidowskiego "Alka". Autorem zdjęcia jest Edward Dziewoński. Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IN/4230

Alina Janowska - lata 50-te XX w. Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlovych Varach 1950 rok. Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

W filmie "Ostatni etap" w reż. Wandy Jakubowskiej (1947 rok). Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

"Powrót" (1948). Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

W komedii "Ostatnia akcja" (2009) Fot. ze zbiorów Fototeki Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl

1 z 999

Powrót do biogramów

Alina

Janowska

Zobacz galerię

Pseudonim

"Alina"

Data urodzenia: 1923-04-16

Data śmierci: 2017-11-13

Stopień

łączniczka

Archiwum historii Mówionej

Alina Janowska „Alina”

więcej

Stopień: strzelec
Miejsce urodzenia: Warszawa
Imiona rodziców: Stanisław - Marcelina
Działalność w latach okupacji niemieckiej: W latach okupacji pobierała lekcje tańca w szkole prof. Janiny Mieczyńskiej. Tańczyła m.in. na koncercie zorganizowanym przez RGO w Konserwatorium Warszawskim. Aresztowana przez Gestapo - 9 miesięcy spędziła na Serbii - kobiecym oddziale Pawiaka, z którego została wyciągnięta przez swoją przyjaciółkę - Ilse Glinicką.
Numer legitymacji AK: 16452
Pseudonimy: "Alina" (oficjalny), "Setka" (przezwisko).
Oddział: Armia Krajowa - batalion "Kiliński" - 8. kompania (włączona 3.08.1944 - dawny Kedyw "Kolegium C") - III pluton kpr. pchor. "Różyca" (Jerzy Rusecki), ochotniczka, w plutonie od 1.08.1944 r.
Szlak bojowy: Śródmieście Północ - kwatery m.in na ul. Widok 19.
Losy po Powstaniu: Wyszła z Warszawy w ostatnim dniu Powstania i przedarła się do rodziców mieszkających w Tworkach.
Losy po wojnie: Po wojnie zamieszkała w Łodzi, gdzie w latach 1945-1947 prowadziła w szkole prof. Janiny Mieczyńskiej zajęcia z choreografii, występując jednocześnie jako tancerka i piosenkarka w teatrach Domu Żołnierza i Syrena. W 1947 r. powróciła do Warszawy. Przez dwa sezony występowała w Teatrze Nowym pod dyrekcją Juliana Tuwima, następnie (1949-1952) w Teatrze Wojska Polskiego (późniejszy Dramatyczny). Jednocześnie zdobyła dużą popularność grając w pierwszych polskich filmach powojennych; zadebiutowała epizodem ulicznym w "Zakazanych piosenkach" (1946). W latach 1952-1955 i 1960-1965 należała do zespołu Teatru Syrena. Jako aktorka Teatru Buffo (1956-1960), w charakterze reżysera i choreografa współpracowała z Kabaretem "Szpak" i "Podwieczorkiem przy mikrofonie" - występując także w niektórych skeczach. W latach 1962-1964 była wykładowcą interpretacji piosenki w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Renesans jej popularności nastąpił w połowie lat 60-tych dzięki roli w serialu "Wojna domowa". W latach 1966-1980 należała do zespołu Teatru Komedia. Przez wiele lat występowała także w Teatrze Telewizji. Wieloletnia przewodnicząca Sekcji Estrady ZASP-u. Żona słynnego szermierza, wicemistrza olimpijskiego Wojciecha Zabłockiego, matka reżysera (przede wszystkim teledysków) i poety (m.in. autora tekstów do piosenek Grzegorza Turnaua) Michała Zabłockiego, prezes Fundacji Charytatywnej "Gniazdo".
Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1995), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001).
Informacje dodatkowe: Jej przedpowstaniową sympatią był Włodzimierz Galin ps. „Pirat”, żołnierz 4 kompanii w zgrupowaniu "Bartkiewicz"
Źródła: MPW-baza uczestników PW, fot. MPW-zbiory oraz ze zbiorów Filmoteki Narodowej fototeka.fn.org.pl
Publikacje: "Powstaniec Warszawski" Biuletyn Informacyjny Związku Powstańców Warszawskich, nr 4(90) 2017, str. 99 - Odeszli na Wieczną Wartę

Zaproponuj zmiany w biogramie Zaproponuj Nowy biogram