Pseudonim:
"Kaczor", ”Mały"
Data urodzenia:
1930-09-09
Funkcja:
obserwator łącznik
Miejsce urodzenia:
Brześć nad Bugiem
Imiona rodziców :
Leonard - Romualda z domu Babicka
Wykształcenie do 1944 r. :
Uczeń Szkoły Powszechnej przy ul. Kiejstuta w Warszawie (Targówek)
Udział w konspiracji 1939-1944:
Szare Szeregi - Ul "Wisła", Blok "Bazylika" (Praga), Zawisza, Rój "Podhale" - VI (XXVI) Obwód Praga Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Do Szarych Szeregów wprowadzony w marcu 1944 roku przez kolegę, Janusza Zawadzkiego ps. Żbik. Spotkania konspiracyjne odbywały się w prywatnych mieszkaniach. Chłopcy szkolili się z zakresu topografii miasta, znajomości układu ulic, ważnych punktów orientacyjnych. Brał udział w akcjach małego sabotażu, obserwacji ruchów wojsk niemieckich, rozrzucaniu ulotek, kolportażu prasy podziemnej, malowaniu haseł na murach.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Julianowska 26 m 12 (Targówek - Bródno)
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Budynek Szkoły przy ul. Bartniczej 2
Oddział :
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - Szare Szeregi - 16 WDH im. Zawiszy Czarnego - 1. Rejon, Bródno i Pelcowizna
Szlak bojowy :
Nowe Bródno do 15 września 1944 r.
Losy po wojnie:
Członek Związku Powstańców Warszawskich, mieszkał w Gdańsku-Wrzeszczu.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość Ojczyzny, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2021). Uhonorowany także Odznaką Pamiątkową Akcji „Burza”, Medalem „Pro Memoria", Medalem Pamiątkowym XXV-lecia Działalności Okręgu Pomorskiego ŚZŻAK, Odznaką Honorową za Zasługi dla ŚZŻAK.
Awanse:
Porucznik WP w stanie spoczynku. W 2013 roku mianowany na stopień kapitana WP.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Łostowicki, kwatera AK
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego ojciec był Kierownikiem Telegrafu w Wojewódzkim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym. Stryj Stanisław Kaczorowski należał do Armii Krajowej, jego syn
Tadeusz Kaczorowski ps. Topola, Dzidzia (brat stryjeczny Andrzeja), działał w batalionie "Pięść". Sześć lat starsza
siostra Andrzeja była drużynową w przedwojennym harcerstwie w Brześciu, a po przyjeździe do Warszawy i podjęciu nauki szkolnej wstąpiła do 23 WŻDH. Na polecenie organizacji pracowała z dziećmi z Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Podczas Powstania Warszawskiego była sanitariuszką na Starym Mieście, następnie została wywieziona do obozu jenieckiego. Do kraju powróciła w 1947 roku.
