Data urodzenia:
1894-08-07
Stopień:
podpułkownik lotnictwa
Miejsce urodzenia:
Przemyśl
Imiona rodziców:
Emil - Rozalia z domu Jacyszyn
Służba wojskowa do 1939 r.:
W czasie I wojny światowej 1914-1918 służył w Cesarskiej i Królewskiej Armii. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii w Budapeszcie i Oficerską Szkołę Obserwatorów Lotniczych w Wiener Neustadt. Skierowany na stanowisko pilota c. i k. 7. Kompanii Lotniczej (niem. k.u.k. 7. Fliegerkompanie) przy 3. Armii. W 1918 r. przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do personelu Eskadrylii Lotniczej w Krakowie. Następnie w 4. Wielkopolskiej Eskadrze Bojowej, jako adiutant szefa lotnictwa Naczelnego Dowództwa, dowódca 8. Eskadry Wywiadowczej. W dniach 14-15 sierpnia 1920 r. na czele eskadry walczył pod Radzyminem, bombardując okopy bolszewików. W czasie wojny z bolszewikami jego eskadra wykonała 171 lotów bojowych. Następnie pełnił służbę w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej M.S.Wojsk. (1921-1925), kierując Referatem Regulaminów i Wydziałem Ogólnoorganizacyjnym. W 1925 roku został zastępcą dowódcy 4. Pułku Lotniczego w Toruniu, a po ukończeniu kursu przy Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie - pełniącym obowiązki dowódcy, a później dowódcą tego pułku. Rozwinął garnizon toruński i zwiększył stan bojowy pułku. W styczniu 1931 r. zwolniony został ze stanowiska dowódcy 4. Pułku Lotniczego i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII. Z dniem 30 kwietnia 1931 r., oficjalnie - ze względu na stan zdrowia, na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku. Po przejściu do cywila zamieszkał w Warszawie. Nie brał czynnego udziału w wojnie obronnej 1939 r.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach okupacji niemieckiej wstąpił do Polskiej Armii Ludowej, organizacji zbrojnej Robotniczej Partii Polskich Socjalistów. Został szefem wyszkolenia wojskowego i przeciwlotniczego Obwodu PAL na Mokotowie.
Oddział:
Polska Armia Ludowa
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, wywieziony do Wolbromia.
Losy po wojnie:
W lutym 1945 r. wrócił do Warszawy i złożył prośbę o przyjęcie do wojska. Został przyjęty i skierowany do 15. Mieszanego Szkolno-Treningowego Pułku Lotniczego w Radomiu jako starszy wykładowca taktyki lotniczej. Następnie wykładał w Centralnej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi, opracowywał historię polskiego lotnictwa do roku 1939. W 1946 r. objął stanowisko szefa sztabu kwatermistrzostwa Wojsk Lotniczych, następnie kierował sekcją wyszkolenia kadr lotnictwa cywilnego. W 1947 r. awansowany do stopnia pułkownika. W latach 1947-1948 był redaktorem naczelnym "Wojskowego Przeglądu Lotniczego".
Aresztowanie - proces - wyrok:
Aresztowany 26 kwietnia 1951 r. Nie przyznał się do stawianych mu zarzutów wrogiej działalności przeciw państwu. Kiedy zagrożono mu, że w razie nieprzyznania się żona i wychowanica zostaną wtrącone do więzienia, przyznał się do niepopełnionych win. 13 maja 1952 r. został skazany wraz z pułkownikami: Bernardem Adameckim, Józefem Jungravem, Władysławem Minakowskim, Szczepanem Ściborem i Stanisławem Michowskim przez Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie pod przewodnictwem płk. Piotra Parzenieckiego (nr sprawy Zg.R.7/52, na podstawie art. 86 § 1, 2 KK WP) na karę śmierci przez powieszenie i utratę praw publicznych na zawsze. Prezydent PRL Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski.
Odznaczenia:
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych (1920),
Polowa Odznaka Pilota.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zamordowany w więzieniu mokotowskim. Miejsce jego pochówku nie jest znane. Mogiła symboliczna znajduje się na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kw.14 A-4) oraz w "Kwaterze na Łączce". Zrehabilitowany w 1956 r.
Uwagi:
W Roczniku Oficerskim z 1928 r. oraz w Roczniku Oficerskim Rezerw 1934 r. jako datę urodzenia podano 31 marca 1894 r.
