Data urodzenia:
1912-08-24
Stopień:
porucznik służby stałej piechoty
Miejsce urodzenia:
Wielbrandowo
Imiona rodziców:
Bernard - Rozalia z domu Szuca
Wykształcenie:
Absolwent Państwowego Gimnazjum w Starogardzie Gdańskim (matura 1931) i Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej, którą ukończył w 1935 r. w stopniu podporucznika.
Służba wojskowa do 1939 r.:
Oficer 65. pułku piechoty w Grudziądzu.
Udział w wojnie obronnej 1939:
W stopniu porucznika dowodził kompanią ckm 65. pułku piechoty, ranny w bitwie nad Bzurą, leczony w szpitalu w Kutnie, skąd przedostał się do Warszawy.
Nazwisko konspiracyjne:
Jan Borzejewicz
Udział w konspiracji 1939-1944:
W Warszawie nawiązał kontakty konspiracyjne i wiosną 1940 r. został oficerem Związku Walki Zbrojnej i sukcesywnie Armii Krajowej. Jego wprowadzającym był kolega z 65. pp kpt. Stanisław Kieraszkiewicz. Równocześnie był związany także z Grupą Wojsk Polskich "Edward" - tajną organizacją utworzoną przez ppłk. Franciszka Pfeiffera "Radwana". W jej ramach w latach 1943-1944 był m.in. wykładowcą na tajnych kursach podoficerskich i podchorążackich. Przydział w lipcu 1944 r.: Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Okręgu Warszawskiego AK - III zgrupowanie "Konrad" - 3. kompania - dowódca kompanii.
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Okręgu Warszawskiego AK - III zgrupowanie "Konrad" - 3. kompania. Wobec krytycznej oceny szans Powstania 1.08.1944 r. został zdjęty z dowodzenia kompanią, nadal jednak uczestniczył w walkach III zgrupowania.
Szlak bojowy:
Powiśle do 3.08.1944 r. - ujęty przez Niemców.
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Od 21.01.1941 r. żonaty z Wandą Maciejczyk, której siostry:
Julia ps. 'Lilka" i Helena ps. "Halka" były w Powstaniu sanitariuszkami.
Losy po Powstaniu:
Wywieziony z Warszawy z ludnością cywilną; wysłany początkowo na roboty w powiecie chojnickim skąd uciekł i ukrywał się w okolicach Brus na Kaszubach. Jednak wkrótce został zadenuncjowany przez miejscowych chłopów (Polaków); aresztowany przez Gestapo, w październiku 1944 roku przewieziony do Gdańska, skąd wysłano go do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof. W styczniu 1945 roku ewakuowany z innymi więźniami Stutthofu pod Lębork ("marsz śmierci"), gdzie w marcu tego roku został wyzwolony przez oddziały Armii Czerwonej.
Losy po wojnie:
19 maja 1945 roku zmobilizowany do wojska i skierowany do 35. pułku piechoty 7. Łużyckiej Dywizji Piechoty w Zgorzelcu, gdzie objął stanowisko starszego adiutanta III batalionu. Po przeniesieniu pułku do Tarnowskich Gór brał udział w walkach z oddziałami por. "Ognia" (Józef Kuraś) w okolicach Nowego Targu i Nowego Sącza (kwiecień-czerwiec 1946). Po powrocie do garnizonu został komendantem Szkoły Podoficerskiej 35. pp. W marcu 1947 roku, w stopniu majora odszedł do cywila. Później do emerytury pracował w spółdzielczości w Tarnowskich Górach.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Miejsce śmierci:
Tarnowskie Góry
