Data urodzenia:
1906-02-14
Stopień:
podpułkownik dyplomowany piechoty
Miejsce urodzenia:
Lublin
Imiona rodziców:
Bolesław - Aniela
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
W 1925 r. zgłosił się jako ochotnik do Szkoły Podchorążych w Warszawie, gdzie ukończył roczny kurs unitarny. W czasie przewrotu majowego w 1926 r., bronił Belwederu. W roku 1928 ukończył z wyróżnieniem dwuletni kurs w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu.
Pełnione funkcje: dowódca plutonu w 3 pułku artylerii lekkiej, 3 DP ; dowódca baterii w 3 pułku artylerii lekkiej,
Słuchacz XVII Kursu Normalnego w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.(1936 - 1938 r.); W 1938 roku otrzymał przydział do sztabu 2 Dywizji Kawalerii (już jako oficer dyplomowany), Kwatermistrz 21 DP Górskiej.(1938 - 1939)
Szef Sztabu I Brygady Górskiej w Grupie Operacyjnej "Boruta"(wiosna - wrzesień 1939 r.)
Kampania wrześniowa 1939 r.:
Uczestnik Wojny Obronnej 1939 r., wzięty do niewoli pod Chełmem. Po kilku dniach udaje mu się zbiec z obozu w Piaskach Luterskich.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od jesieni 1939 roku
był członkiem rodzącej się konspiracji lubelskiej. Aresztowany przez Gestapo 9 listopada 1939 r., został przewieziony do Radomia, skąd zbiegł 22 listopada. Członek Służby Zwycięstwu Polski. Na polecenie płk. Tadeusza Komorowskiego, podjął się organizacji Komendy Obszaru Krakowsko - Śląskiego ZWZ, w której objął wkrótce stanowisko szefa Oddziału III.
Po aresztowaniach, które objęły struktury Obszaru Krakowskiego w roku 1941, został organizatorem wyjazdu Komorowskiego do Warszawy. W Warszawie początkowo był oficerem do zleceń, a następnie członkiem wywiadu KG AK - Oddział II (Informacyjno-Wywiadowczy). Od września 1941 do lutego 1944 r. pełni funkcję zastępcy szefa Biura Studiów Wojskowych Oddziału II KG AK, a następnie Szefa Biura Studiów Wojskowych Oddziału II KG AK
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział II (Informacyjno-Wywiadowczy)
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Po klęsce Powstania Warszawskiego był pierwszym parlamentariuszem, negocjującym warunki kapitulacji z SS-Obergruppenführerem von dem Bachem.
Po podpisaniu kapitulacji nie poszedł do niewoli, przedostał się do Częstochowy, gdzie stawił się do dyspozycji gen. Okulickiego. Od 2 października 1944 do 19 stycznia 1945 r. pełnił funkcję Szef Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej. Po tzw. "wyzwoleniu" Krakowa pozostał w konspiracji, będąc współpracownikiem wywiadu Delegatury Sił Zbrojnych, któremu przesyłał raporty o działaniach władz administracyjnych, organów bezpieczeństwa, aresztowań żołnierzy AK oraz wymiany pieniędzy.
Wkrótce został mianowany przez płk Rzepeckiego szefem Akcji "Z" KG Delegatury Sił Zbrojnych, której zadaniem było prowadzenie wywiadu w szeregach Ludowego Wojska Polskiego.
Losy po wojnie:
W lipcu 1945 r., po namowach gen. Józefa Kuropieski ujawnił się władzom komunistycznym. Prowadził jako cywil wykłady na kursach dowódców pułków Ludowego Wojska Polskiego /LWP/ w Rembertowie pod Warszawą.
Aresztowany w kwietniu 1946 r. Po rozmowie z wiceministrem bezpieczeństwa został zwolniony z więzienia.
Pracownik Centrali Rybnej w Gdyni, a następnie od 1947 r., dyrektor handlowy Centrali Rybnej w Krakowie.
Aresztowany ponownie i osadzony w więzieniu na Mokotowie. Po trzyletnim śledztwie skazany na 7 lat więzienia. Po rewizji, na wniosek prokuratora, wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 19 grudnia 1951 r., skazany na 10 lat więzienia. Karę odbywał w Zakładach Karnych w Rawiczu i Potulicach. Zwolniony warunkowo 18 marca 1955 r.
Po zwolnieniu z więzienia zamieszkał w Krakowie. Został zrehabilitowany. Pracował w Biurze Przemysłu - Cementowo - Wapienniczego, a następnie w Biurze Projektów w Krakowie. Od 1974 r., na emeryturze. Przewodniczący Rady Naczelnej Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Małopolanin roku 1998, Honorowy obywatel miasta Krakowa (1999).
Odznaczenia i awanse:
Order Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (4-krotnie), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski "Polonia Restituta", Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r., Medal za "Wojnę Obronną 1939 r, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy. W roku 1989 nie przyjął awansu do stopnia generała brygady z rąk Prezydenta III RP gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego "Wolskiego", awans ten przyjął dopiero w 1992 r. z rąk ówczesnego Prezydenta RP Lecha Wałęsy.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Parafialny Raciborowice (powiat krakowski)
Informacje dodatkowe:
Syn Bolesława, maszynisty kolejowego. Po maturze odbywał nowicjat u OO. Kamedułów na Bielanach w Krakowie.
