Pseudonim:
"Maciej Boryna"
Data urodzenia:
1902-12-15
Data śmierci:
1953-01-20
Funkcja:
Komendant PKB
Stopień:
Oficer rezerwy piechoty - inspektor (pułkownik) PKB (1.08.1944) - kapitan LWP (1945) - pułkownik (pośmiertnie)
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Kacper - Tekla z domu Piątek
Wykształcenie:
Do lata 1920 r. był uczniem Gimnazjum św. Kazimierza w Warszawie. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Gimnazjum, a następnie podjął naukę w warszawskim Seminarium Nauczycielskim im. Stanisława Konarskiego. Jednocześnie od 1917 r. działał w harcerstwie; m.in. był komendantem hufca pruszkowskiego i błońskiego ZHP.
Służba wojskowa:
W 1920 r. wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego, aby wziąć udział w walkach z bolszewikami. Służył w batalionie harcerskim w Pucku. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie-Ostrowi Mazowieckiej
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
Podczas obrony stolicy przed wojskami niemieckimi, prezydent Warszawy, Stefan Starzyński, w dniu 11 września 1939 r. postawił go, jako swojego zastępcę, na czele Komisariatu Cywilnego Obrony Pragi. Równocześnie Chajęcki kierował z ramienia władz cywilnych Obroną Przeciwlotniczą (OPL) stolicy.
Praca w latach okupacji 1939-1944:
Od 30 września 1939 r. do końca lipca 1944 r. sprawował funkcję kierownika Miejskiego Biura Dzielnicowego Warszawa-Praga.
Pseudonimy:
"Boryna", "Maciej Boryna"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od października 1939 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem organizacji podziemnej "Warszawianka", z którą przeszedł do Organizacji Wojskowej "Unia", w której został komendantem wojskowym prawobrzeżnej Warszawy (Praga). W marcu 1942 r., po scaleniu "Unii" z Armią Krajową, został oddelegowany na stanowisko Komendanta Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa m.st. Warszawa. W PKB działał pod pseudonimami "Boryna" vel "Maciej Boryna".
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - Państwowy Korpus Bezpieczeństwa (PKB) m.st. Warszawy - Komendant (do 8.08.1944), po przejściu do Śródmieścia działał w Kwatermistrzostwie Okręgu Warszawskiego AK.
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście. Na Starym Mieście koordynował działania oddziałów PKB i organizował produkcję broni i materiałów wybuchowych. 8 sierpnia 1944 r. został zdjęty z funkcji Komendanta PKB m.st. Warszawy przez Okręgowego Delegata Rządu RP, Marcelego Porowskiego "Sowę", który zarzucił mu nieumiejętne dowodzenie policją delegacką w pierwszym tygodniu Powstania oraz brak łączności z oddziałami PKB w innych dzielnicach.
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy (1939), Krzyż Walecznych (trzykrotnie - 1939).
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji uciekł z transportu jenieckiego i udało mu się dotrzeć do oddziałów partyzanckich dawnej Grupy "Kampinos". W marcu 1945 r. zgłosił się do Ludowego Wojska Polskiego; został dowódcą kompanii kolejno w 4., 1. i 2. pułku piechoty w składzie 1. Dywizji Piechoty. W 1945 r. awansowany do stopnia kapitana.
Losy po wojnie:
We wrześniu 1946 r. zdemobilizowany. Objął funkcję kierownika referatu administracyjnego, a następnie przewodniczącego Rady Zakładowej w Okręgowym Oddziale Przemysłowo-Rolnym Spółdzielni "Społem". Później został nauczycielem w Publicznej Szkole Metalowej w Pruszkowie.
Aresztowanie - proces:
11 listopada 1948 r. został aresztowany przez UB w Warszawie. Podczas śledztwa był dręczony w szczególny sposób. Oskarżony o to, że w latach, gdy był Komendantem PKB m.st. Warszawy mordował działaczy komunistycznych i współpracował z Gestapo. Nie przyznał się do stawianych zarzutów. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z 30 maja 1952 r. został skazany na karę śmieci, utratę praw publicznych i przepadek mienia w całości. W roli oskarżyciela wystąpił Prokurator Generalny, Paulina Kern, sądowi przewodniczył Emil Merz. 20 października 1952 r. Sąd Najwyższy wyrok zatwierdził i skierował do wykonania.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zamordowany w więzieniu mokotowskim 5 lub 20 stycznia 1953 r. (dokładna data nieznana). Postanowieniem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z dn. 16 maja 1958 r. został pośmiertnie zrehabilitowany. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie - w "Kwaterze na Łączce". Od czerwca 2002 r. Instytut Pamięci Narodowej prowadzi śledztwo w jego sprawie (sygnatura S 48/02/Zk).
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter