Data urodzenia:
1924-06-25
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Adres zamieszkania przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Wolska 50 m. 38
Oddział:
Uczestnik Powstania Warszawskiego - ochotnik
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X B Sandbostel
Losy po wojnie:
25 marca 1946 roku powrócił do Polski i został zarejestrowany przez Polski Czerwony Krzyż w Warszawie jako powracający z niewoli niemieckiej z wyspy Sylt. W 1950 roku zdał eksternistycznie egzamin aktorski. Debiutował rok wcześniej, 5 listopada 1949 roku, w roli Wani w spektaklu „Młodość zwycięża” Aleksandra Afinogenowa w reż. Zygmunta Bończy-Tomaszewskiego na scenie Teatru Dramatycznego w Świdnicy. W kolejnych latach związany był z teatrami wrocławskimi: Teatrami Dramatycznymi (1952-1959), Teatrem Rozmaitości / Współczesnym (1961-1972), grając w nich m.in. takie role, jak Jeniec Makuszkin ("Człowiek z karabinem" Pogodina), Andrzej ("Magazyn mód" Kryłowa), Spój ("Sen nocy letniej" Shakespeare'a), Concetto ("Bieg do Fragala" Stryjkowskiego), Tomek ("Sprawa rodzinna" Lutowskiego), Tibio ("Kaprysy Marianny" Musseta), Franio ("Szczęście Frania" Perzyńskiego), Ozryk ("Hamlet" Shakespeare'a). Po 1972 roku współpracował wyłącznie z filmem. Zagrał epizodyczne role m. in. w filmie „Ewa chce spać” (1957), „Rękopis znaleziony w Saragossie" (1964), "Giuseppe w Warszawie" (1964) oraz serialach takich jak "Stawka większa niż życie" i "Dom". Żonaty z Wandą Huńko (1927-2009).
Miejsce śmierci :
Wrocław
Miejsce pochówku:
Cmentarz Osobowicki we Wrocławiu, kwatera 129-179-5 od pola 127.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego rodzice
Wacław i
Jadwiga z Szymańskich zostali zamordowani przez Niemców na Woli. Według relacji krewnej, p. Elżbiety Janik, wnuczki Marii Jędrzejewskiej z domu Szymańskiej, która była starszą siostrą Jadwigi Huńko, Henryk ocalał z egzekucji, ponieważ zdołał szczęśliwie zbiec, gdy matka nakazała mu uciekać. Po przejściach na Woli dołączył jako ochotnik do oddziałów powstańczych (przydział nieustalony). Przebywając w obozie jenieckim szukał w grudniu 1944 matki, za pośrednictwem Czerwonego Krzyża. Nazwisko podane w zapisach PCK: Jadwiga Huńko, Henryk Huńko.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Huńko Henryk, Polski Czerwony Krzyż- kartoteka, archiwum rodzinne p. Elżbiety Janik, Almanach sceny polskiej 1984/1985. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989; Film Polski.pl - internetowa baza filmu polskiego.
Uwagi :
Różne zapisy nazwiska - Huńko (Polski Czerwony Krzyż - kartoteka, ankieta-biogram, zgłoszenie krewnej, p. Elżbiety Janik) oraz Hunko (Polski Czerwony Krzyż, Filmoteka Narodowa, Cmentarz Osobowicki).
