Powstańcze Biogramy - Jadwiga Modelska

Pseudonim:

-

Funkcja:

pielęgniarka

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Nazwisko rodowe:

Sawicka

Młodość:

Pochodziła z zamożnej warszawskiej rodziny Sawickich. Ukończyła Gimnazjum pani Wołowskiej w Warszawie, a następnie jako 19-letnia panna podjęła pracę kasjerki w aptece Stanisława Modelskiego na Nowym Świecie w Warszawie. Tam poznała, a następnie poślubiła bratanka swego pracodawcy, lekarza Janusza Modelskiego. Będąc już matką rozpoczęła naukę w dwuletniej Szkole Położnych im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie przy ul. Karowej 2.

Udział w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r.:

We wrześniu 1939 r. kiedy wybuchła wojna, Jadwiga Modelska pozostawiła synów w wieku 8 i 5 lat pod opieką rodziny, a sama zgłosiła się do dyspozycji wojska jako sanitariuszka.

Okres okupacji niemieckiej:

We wrześniu 1939 roku dom Modelskich mieszczący się przy ul. Nowy Świat został spalony, w związku z tym Jadwiga Modelska wraz z synami zamieszkała w mieszkaniu służbowym przy ul. Leszno. Podczas wojny pracowała w ambulatorium lekarskim w fabryce karabinów na Woli.

Adres przed Powstaniem Warszawskim:

Warszawa ul. Leszno 33/1

Oddział:

Uczestniczka Powstania Warszawskiego - brak szczegółów na temat przydziału

Dzielnica:

Wola

Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:

W Powstaniu brał udział jej 12-letni syn - słynny kapral "Warszawiak" - Witold Modelski (1932-1944)

Losy po Powstaniu:

Po zdobyciu dzielnicy przez oddziały niemieckie po 7 sierpnia skierowana w grupie ludności cywilnej na Dworzec Zachodni, a następnie do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121). W drodze do Pruszkowa udaje się Jadwidze Modelskiej zbiec z transportu. Miejscowi ludzie udzielili jej pomocy i schronienia.

Losy po wojnie:

Po zakończeniu wojny powróciła z młodszym synem do Warszawy. Przez 3 miesiące, m.in. poprzez Polski Czerwony Krzyż poszukiwała informacji o synu Witoldzie. Dzięki pomocy znajomych sanitariuszek odnalazła jego ciało podczas ekshumacji żołnierzy Powstania na Górnym Czerniakowie. Sama pod osłoną nocy przewiozła ciało syna na Powązki i pochowała go przy murze cmentarnym. Dopiero kilka lat później Witolda pochowano w kwaterze powstańczej. Po wojnie Jadwiga Modelska nie wyszła ponownie za mąż. Z synem wyjechała do Zakopanego, gdzie rozpoczęła pracę w sanatorium przeciwgruźliczym. Przez całe życie pracowała na półtora etatu. Nie miała żadnej renty, odszkodowania ani zasiłku. Po wielu latach tułaczki udało jej się powrócić do rodzinnego miasta. W 1963 roku w wieku 54 lat podjęła pracę w Warszawie w przychodni rejonowej na Pradze Północ. 6 lat później przeszła na emeryturę, ale wiedząc, że nie będzie w stanie się utrzymać nadal pracowała na pół etatu. Pracowała do końca. Zmarła w wieku 74 lat w sierpniu 1981 roku. Niestety za swoją pracę i pełną poświęceń postawę Jadwiga Modelska nie otrzymała żadnych wyróżnień ani odznaczeń państwowych.

Informacje dodatkowe - losy rodziny:

Jej ojciec Tomasz Sawicki, brat lekarz Wojciech Sawicki i mąż Janusz Modelski od początku okupacji działali w Armii Krajowej. Ojciec Jadwigi zginął w czasie wojny, mąż Janusz został zamordowany po wojnie. 12-letni syn Witold poległ w trakcie Powstania Warszawskiego przy ul. Okrąg 2. Witold był pierwowzorem małego powstańca, którego pomnik stoi na Podwalu w Warszawie.

Źródła:

MPW - kopia dokumentacji z archiwum Alicji Modelskiej, artykuły: Grzegorz Stasiak: „Taki prosty życiorys" w: "Będę pielęgniarką" nr 14 (1331), 6 IV 1975, Maria Żmijewska: „ Wspomnienia o pielęgniarce - matce ”Małego Powstańca” (biuletyn Warszawsko-Skierniewickiej Izby Pielęgniarek i Położnych).

Jadwiga Maria Modelska

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Jadwiga Maria Modelska

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter