Data urodzenia:
1924-03-18
Stopień:
plutonowy podchorąży - podporucznik czasu wojny (4.10.1944).
Numer legitymacji AK:
11225
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Jan - Zofia z domu Tymowska
Wykształcenie (w tym wojskowe) do 1944:
W latach 1939-1944 ukończył na tajnych kompletach szkołę średnią i uzyskał maturę w czerwcu 1942 r. W okresie 1942-1944 studiował medycynę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim - działającym pod przykrywką Prywatnej Szkoły Zawodowej Dr. J. Zaorskiego dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego w Warszawie; równocześnie ukończył tajną podchorążówkę.
Pseudonimy:
"Szary", "Hercuń", "Leszek"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 15.10.1939 r. - harcerz 21. WDH - Gniazdo "Żwawy Burek" - instruktor, używał wówczas pseudonimu "Szary". Jego wprowadzającym był Przemysław A. Szudek. Uczestniczył w pierwszej okupacyjnej zbiórce 21. WDH w dniu 15.10.1939 r. W 1943 r. został zastępcą dowódcy samodzielnego oddziału KG AK - V Oddział (Łączności) M-II "Grad"
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Marszałkowska 2 m. 3
Oddział:
Armia Krajowa - IV zgrupowanie "Gurt" - 2. Harcerska Bateria Artylerii Przeciwlotniczej "Żbik".
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego matka
Zofii ukończyła Instytut Pedagogiczny, pracowała jako nauczycielka pedagogiki i metodyki w Tajnym Nauczaniu. W czasie Powstania pielęgniarka w Szpitalu Maltańskim oraz Szpitalu Chirurgicznym nr 3 ul. Miodowa 23 (Długa 21), a po upadku Starego Miasta w Szpitalu Wolskim ul. Płocka 26. Młodszy brat Jerzego -
Stefan ps. "Malicki" także walczył w szeregach 2. Harcerskiej Baterii Artylerii Przeciwlotniczej "Żbik".
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf, wywieziony 19.10.1944 r. do Oflagu VII A Murnau. Uwolniony w końcu kwietnia 1945 r. przez aliantów wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Losy po wojnie:
W listopadzie 1945 r. otrzymał rozkaz udania się do Belgii celem kontynuowania przerwanych w lipcu 1945 r. studiów medycznych. W 1945 roku poślubił Annę Leskiewicz (ps. "Orlicz","Andrzej", "Boner"). Dochował się dwójki dzieci - córki Krystyny i syna Marka. Po zakończeniu wojny nie wrócił do komunistycznej Polski i w 1960 r. przyjął obywatelstwo belgijskie. W grudniu 1945 r. podjął studia medyczne na Uniwersytecie w Louvain i 18.07.1949 r. otrzymał dyplom lekarski z tytułem naukowym (który został sądownie zalegalizowany 27.07.1956 r. na mocy ustawy z 13.05.1955 r. dot. dyplomów dla uciekinierów politycznych). Od lipca 1949 r. był asystentem prof. Hoest szefa oddziałów internistycznych klinik uniwersyteckich w Louvain. Po 7 latach otrzymał dyplom specjalistyczny z interny. Został mianowany
szefem kliniki internistycznej w klinice św. Piotra. Był też przewodniczącym komisji stażystów Wydziału Medycznego, wykładowcą na tym wydziale, członkiem kolegium medycznego Ministerstwa Zdrowia Publicznego, członkiem korespondentem Belgijskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, członkiem korespondentem Towarzystwa Belgijskiego Medycyny Wewnętrznej. Wkrótce przed Jego śmiercią została wysunięta jego nominacja na profesora.
Miejsce śmierci:
Belgia. Pochowany w Louvain.
