Jerzy Kaliszewski

"Łabentowicz"

-

sierżant

Warszawa

... - Helena z domu Łabentowicz

Absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Wydziału Sztuki Aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej PIST (1935 rok)

W latach 1935-1938 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, a w latach 1938-1939 w Teatrze Polskim w Warszawie.

W czasie okupacji był więźniem Pawiaka. W 1940 r. został ujęty razem ze swoim przyjacielem, Tadeuszem Fijewskim (również aktorem), w łapance ulicznej. Wwieziony został do obozów koncentracyjnych KL Sachsenhausen (Oranienburg), następnie do KL Dachau, w których przesiedział 1,5 roku. Wykupiony przez matkę Helenę Kaliszewską, która na ten cel oddała całą biżuterię pośrednikowi z Gestapo. Po powrocie do Warszawy Jerzy pracuje jako kelner, uczestnicząc jednocześnie w konspiracyjnym życiu teatralnym, zaś Fijewski zarabia na życie jako sprzątacz, pomocnik kelnera, szklarz i szatniarz. O matce Jerzego Kaliszewskiego mówił: „Mam dwie matki, tę, która dała mi życie, i tę, która mi to życie ofiarowała po raz drugi”

I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Bartkiewicz" - 1. kompania (dawny pluton 1114) - II pluton

Śródmieście Północ

Aktor, reżyser, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, pedagog. Bezpośrednio po wojnie - w latach 1945-47 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. Od 1947 do 1949 roku grał w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego. W 1949 roku ukończył Wydział Reżyserski Państwowej Szkoły Teatralnej (PWST) w Warszawie (z siedzibą w Łodzi). Jednocześnie w latach 1949-1954 grał i reżyserował w Teatrach Dramatycznych w Krakowie, a po rozdziale scen, w latach 1954-1959 w Starym Teatrze. Od 1959 do 1962 sprawował dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru Śląskiego im. Wyspiańskiego w Katowicach. W sezonie 1962/63 objął dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru Klasycznego w Warszawie, które sprawował do końca 1964 roku. W latach 1965-68 był aktorem Teatru Ateneum. W latach 1968-69 po raz czwarty występował w krakowskim Teatrze im. Słowackiego. W sezonie 1969/70 zaangażował się do Teatru Narodowego w Warszawie, następnie od 1970 do końca 1980, a po przejściu na emeryturę jeszcze gościnnie do 1982 w Teatrze Ateneum. Był wieloletnim wykładowcą szkół teatralnych: warszawskiej (1947-1949, 1969-1980) i krakowskiej (1950-1969). Zagrał także w wielu filmach, m.in. rolę Maurycego Mochnackiego w filmie „Młodość Chopina” (1951), esesmana w filmie „Miasto nieujarzmione" w reżyserii Jerzego Zarzyckiego, (1950), profesora Fritza Glassa w serialu ”Stawka większa niż życie„ (odcinek 15, 1967 rok), Stanisława ze Szczepanowa w filmie ”Bolesław Śmiały„ (1971), szefa komórki AK, Kudlińskiego w serialu ”Polskie drogi„ (1976), Jana Stanisława Jankowskiego w ”Żołnierzach wolności (1977) i wiele innych.

Krzyż Partyzancki (1959), Złoty Krzyż Zasługi (1956), Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1962), Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1974)

Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki)

MPW-baza uczestników PW. Fot. ze zbiorów Filmoteki Narodowej - Instytut Audiowizualny (FINA) oraz Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, www.e-teatr.pl