Pseudonim:
"Giorgio"
Data urodzenia:
1930-02-16
Data śmierci:
-
Funkcja:
łącznik
Stopień:
strzelec
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Władysław - Eugenia
Okres okupacji niemieckiej i udział w konspiracji 1939-1944 :
Po śmierci rodziców (matka zginęła w 1939 r., a ojciec w KL Dachau) w 1940 r., został wychowankiem księży Salezjanów w Warszawie w Zakładzie Salezjańskim im. Ks. Jana Siemca, przy ul. Lipowej 12/14, gdzie uczył się zawodu drukarza i jednocześnie uczęszczał do Szkoły Powszechnej. Tam wstąpił do konspiracyjnego harcerstwa -„Szarych Szeregów". W lutym 1942 r. został zaprzysiężony przez ks. kapelana Stanisława Janika, ps. „Kruk"; jesienią 1942 r. został przydzielony do Batalionu AK im. W. Łukasińskiego, jako łącznik dowódcy batalionu, mjr. Olgierda Ostkiewicza-Rudnickiego, ps. „Sienkiewicz". Zajmował się drukowaniem i kolportażem prasy podziemnej, ulotek i plakatów, małym sabotażem, obserwacją niemieckich transportów kolejowych, przenoszeniem meldunków dowódcy batalionu do dowódców poszczególnych kompanii oraz do dowódcy 4. Rejonu, ppłk. „Zagończyka". Przeszedł szkolenie w strzelaniu z broni palnej; przenosił zdobyczną broń do skrytek konspiracyjnych, znajdujących się w Zakładzie księży Salezjanów.
Godzina "W":
1.08.1944 r. zgłosił się u mjr. „Sienkiewicza" na Starówce (Hotel Polski), meldując o pozostawionej w skrytce w Zakładzie księży Salezjanów broni i granatach przeznaczonych dla batalionu; z polecenia mjr. „Sienkiewicza" przeszedł na Powiśle, aby przekazać tę broń kpt. Stanisławowi Skibniewskiemu, ps. „Cubryna", dowódcy Zgrupowania „Elektrownia"; 6 sierpnia powrócił na Starówkę do batalionu „Łukasiński", gdzie został przydzielony do 2 kompanii „Supraśl".
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Sienkiewicz", następnie odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Łukasiński" - 2. kompania "Supraśl".
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ. Brał udział w walkach na odcinkach: Ratusz, Pałac Blanca, klasztor ss. Kanoniczek, barykada Leszno-Przejazd, Bank Polski, a w Śródmieściu w rejonie ulic: Bracka, Chmielna, Nowy Świat.
Odniesione rany:
Podczas jednego z bombardowań na Starym Mieście został przysypany.
Losy po Powstaniu:
Z Warszawy wyszedł wraz z ludnością cywilną do obozu w Pruszkowie, a stamtąd do Miedniewic.
Losy po wojnie:
W marcu 1945 r. powrócił do Warszawy, a następnie zamieszkał w Otwocku.
Odznaczenia:
W 2014 roku za wybitne zasługi w obronie niepodległości i suwerenności Państwa Polskiego w latach 1939-1956 został odznaczony Krzyżem Orderu Krzyża Niepodległości.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Remion Jerzy, w tym oświadczenie świadka: Mieczysław Poniński „ Maryś" (1993).
Literatura :
Benedykt Ziółkowski, Tadeusz Trela: Batalion Armii Krajowej ”Łukasiński" wydawca: ŚZŻAK
Archiwum Historii Mówionej:
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

 Jerzy Remion „Giorgio”. Zdjęcie z serii portretów Powstańców Warszawskich wykonanych w ramach projektu "1944/70/2014" realizowanego przez grupę WWPHOTO dla uczczenia 70. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Muzeum Powstania Warszawskiego, 22.07-04.08 2013.

Jerzy Remion „Giorgio”. Zdjęcie z serii portretów Powstańców Warszawskich wykonanych w ramach projektu "1944/70/2014" realizowanego przez grupę WWPHOTO dla uczczenia 70. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Muzeum Powstania Warszawskiego, 22.07-04.08 2013.

Nasz newsletter