Pseudonim:
„Jurek”, „Miś"
Data urodzenia:
1921-09-02
Miejsce urodzenia:
Siedlce
Imiona rodziców:
Stanisław - Emilia z domu Domańska
Wykształcenie do 1944 r. :
Student Politechniki Warszawskiej w ramach tajnego nauczania
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód "Sławbor" - odcinek "Topór" - 3. batalion pancerny "Golski"; ochotnik.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X B Sandbostel w Dolnej Saksonii. Skierowany na roboty przymusowe do Hamburga - Komando Hamburg-Veddel
Miejsce (okoliczności) śmierci :
Zginął 22 marca 1945 r. w dzielnicy Wilhelmsburg w trakcie bombardowania miasta przez aliantów.
Miejsce pochówku:
Neuer Friedhof w Hamburgu-Harburgu, gdzie we wspólnej mogile spoczywa 17 żołnierzy Armii Krajowej - Powstańców Warszawy. Wszyscy zginęli 22 marca 1945 r w nalocie. Pogrzeb powstańców w Harburgu odbył się 28 marca 1945 r. Po zakończeniu II wojny światowej płytę nagrobną ufundowało Stowarzyszenie Polskich Kombatantów w Niemczech. Na tablicy widnieje tekst:
Żołnierzom Armii Krajowej poległym śmiercią tragiczną 22.III.1945 r. Koledzy. Cześć Ich Pamięci! Kwatera jest miejscem pozostającym pod szczególną opieką Konsulatu Generalnego RP w Hamburgu.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej
Informacje dodatkowe - losy rodziny :
Był synem Stanisława Zdanowskiego (1899-1966), działacza niepodległościowego i społecznego, legionisty i wiceprezydenta Siedlec w latach 1931–1939, a w okresie okupacji niemieckiej burmistrza Siedlec (do 31.03.1943 r.) Stanisław Zdanowski został aresztowany przez Niemców w swoim gabinecie w pracy w dniu, w którym rozdzielał prasę podziemną. Po krótkim przetrzymaniu w więzieniu siedleckim został wysłany na Pawiak, a stamtąd 15 maja 1943 do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer obozowy 121675. W Birkenau przebywał do 29 października 1944, skąd został wywieziony do obozu w Sachsenhausen. 4 kwietnia 1945 został przewieziony z Sachsenhausen do obozu w Schwarzheide, a następnie znalazł się w grupie 1200 osób ewakuowanych pieszo w okolice Sudetów, w tzw. marszu śmierci. 9 maja w stanie kompletnego wycieńczenia odzyskał wolność w Nowym Mieście w Sudetach. Po wyjściu ze szpitala w lipcu 1945 rozpoczął pracę w Wydziale Opieki Społecznej Urzędu Pełnomocnika Rządu na Dolny Śląsk (późniejszy Urząd Wojewódzki) jako kierownik Działu Opieki Społecznej. Od 24 listopada 1945 został mianowany pełnomocnikiem PCK na Okręg Dolnośląski z siedzibą we Wrocławiu. Zmarł nagle we Wrocławiu 26 listopada 1966, przeżywszy 67 lat. Pochowany został w grobie rodzinnym w Siedlcach przy ul. Cmentarnej.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW. Fot. ze zbiorów rodzinnych, udostępnił p. Ryszard Olesiński, siostrzeniec Jerzego
