Data urodzenia:
1926-01-16
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Władysław - Marianna z domu Podgórska
Wykształcenie do 1944 r.:
W okresie okupacji uczęszczał do II Miejskiego Gimnazjum Mechanicznego.
Pseudonimy:
"Lolek", "D-3"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Do konspiracji wprowadzony przez szkolnego kolegę, Stanisława Walisa, ps. "Stach”. W kwietniu 1941 r. wstąpił do 2. Kompanii "Mokotów" Związku Walki Zbrojnej, (przemianowanej następnie na II batalion szturmowy "Odwet” Armii Krajowej), gdzie wchodzi w skład sekcji "D” (przyjmuje wówczas kryptonim "D-3”). Po ukończeniu gimnazjum zostaje skierowany do pracy w Zakładach Zbrojeniowych w Ursusie, w których razem z sekcją "D” dowodzoną przez "Stacha", uczestniczy w akcjach dywersyjno-sabotażowych, mających na celu dezorganizację pracy przy naprawach niemieckich czołgów oraz pozyskiwanie broni i amunicji. Przydział 31 lipca 1944 r.: V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II").
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II")
Szlak bojowy:
Kolonia Staszica. 1 sierpnia 1944 r. przed godziną "W" zgłasza się, wraz z całą sekcją, na Kolonię Staszica. Nie zostaje wyznaczony do pierwszego uderzenia z powodu braku uzbrojenia. W nocy z 1 na 2 sierpnia, po fiasku pierwszego uderzenia, strz. "Lolek" próbuje przedostać się na Pola Mokotowskie. Zostaje jednak, wraz z grupą kolegów, schwytany przez Niemców i odprowadzony do prac na lotnisku Okęcie. Grupę jeńców o ich dalszym losie informuje wachman - Ślązak - twierdzi, że cała grupa ma być rozstrzelana następnego dnia. Jeńcom udaje się zbiec. "Lolek" przedostaje się do Ursusa, gdzie spotyka swego szkolnego kolegę Bolesława Gotowickiego, który włącza go w skład swojej grupy dywersyjnej, działającej w rejonie Piastów - Ursus - Włochy. Po rozbiciu grupy przez Niemców "Lolek" przedostaje się, terenami Puszczy Jaktorowskiej, do podgrójeckiej wsi Żyrów, gdzie mieszka jego rodzina. Tam pozostaje do końca wojny.
Losy po wojnie:
Po powrocie do Warszawy odnajduje rodzinę na Targówku i rozpoczyna pracę jako taksówkarz. Podejmuje także studia na Politechnice Warszawskiej, którą kończy z dyplomem inżyniera w połowie lat pięćdziesiątych. Otrzymuje nakaz pracy w Departamencie Transportu Ministerstwa Obrony Narodowej. Przy najbliżej, nadarzającej się okazji opuszcza stanowisko w MON i podejmuje pracę dydaktyczną w warszawskim Technikum Mechanicznym, mieszczącym się przy ulicy Hożej, którego ostatecznie zostaje dyrektorem. Leonard Stelmasiak był specjalistą w zakresie kształcenia techników - mechaników i kierowców samochodowych, międzynarodowym rzeczoznawcą samochodowym. Pod jego kierunkiem i kierownictwem zaprojektowano Technikum Samochodowe, mieszczące się w Warszawie przy ulicy Jana Pawła II. Był zasłużonym pracownikiem oświaty, przez kilka lat także radnym m.st. Warszawy.
Miejsce śmierci:
Warka, pochowany w Warszawie.
