Mieczysław Loretz-Milecki

"Kostka"

-

starszy strzelec

Warszawa

Edward - Zofia z domu Quindt

Aktor, teatralny i filmowy, reżyser radiowy. W 1927 ukończył studia na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Na scenie zadebiutował 8 stycznia 1929 rolą Adolfa we Włamaniu Adama Grzymały-Siedleckiego w reż. Stanisława Stanisławskiego na deskach Teatru Polskiego w Warszawie. Do wybuchu II wojny światowej występował w teatrach Bydgoszczy i Wilna oraz na scenach warszawskich – Teatru Narodowego i Teatru Polskiego.

Podczas okupacji pracował jako barman. Po zastrzeleniu Igo Syma w marcu 1941, został osadzony na Pawiaku.

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - I batalion WSOP "Dzik" (Wojskowa Służba Ochrony Powstania). Na terenie Śródmieścia kompania "Dzik" w batalionach "Iwo" - "Ostoja"

Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe

Niewola niemiecka - wywieziony do Stalagu IV B/H Zeithain (obóz szpitalny - oddział Stalagu IV-B Mühlberg). Według relacji p. Zofii Czekalskiej z d. Sosnowskiej ps. "Sosenka" Mieczysław Milecki brał czynny udział w działalności teatru obozowego w Zeithain.

305154

Po wojnie pracował w Warszawie w Teatrze Polskim (lata 1946–1958), a następnie w Teatrze Narodowym (1958–1966) i Dramatycznym (1966–1988). Zajmował się także reżyserią radiową. Od 1979 był członkiem Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Występował także w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Makbet Williama Szekspira w reż. Maryny Broniewskiej (1959), Proces Joanny D’arc w Ruen w roku 1431 Anny Seghers w reż. Konrada Swinarskiego (1960), Choucas Zofii Nałkowskiej w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1961), Wujaszek Wania Antona Czechowa w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1962), Cyd Pierre’a Corneille’a w reż. Ludwika René (1963), Kordian Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1963) oraz w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza jako dziennikarz (1963), w Ostatniej broni führera z cyklu Stawka większa niż życie Andrzeja Szypulskiego i Zbigniewa Safjana w reż. Andrzeja Konica jako profesor Matthias (1965) i Oszukanej Thomasa Manna w reż. Ludwika René jako doktor Knepperges (1966), a także w przedstawieniach: Dziewczęta z Nowolipek Poli Gojawiczyńskiej w reż. Stanisława Wohla jako profesor (1970), Pan Tadeusz Adama Mickiewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza jako Jankiel (1970), Akcja V Jerzego Janickiego w reż. Andrzeja Zakrzewskiego jako Schokora (1973) i w Poczdamie Ryszarda Frelka i Włodzimierza T. Kowalskiego w reż. Romana Wionczka jako Bolesław Bierut (1972). Najbardziej jednak zasłynął rolą księdza Komodzińskiego w Nocach i dniach Marii Dąbrowskiej w reż. Jerzego Antczaka. Jego ostatnią rolą teatralną był Konrad w „Dziadach-Improwizacjach” w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w warszawskim Teatrze Studio. Zmarł 23 lutego 1988 w Warszawie.

Warszawa

Pochowany został na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, ul. Młynarska 54/56/58, kwatera Al2 - rząd 1, grób 3 - grób rodzinny Quindtów, gdzie pochowana jest również matka aktora - Zofii Loretz z domu Quindt

MPW-baza uczestników PW. Prezentowane zdjęcia pochodzą ze zbiorów NAC. Relacja ustna sanitariuszki Zofii Sosnowskiej - Czekalskiej ps. "Sosenka", uczestniczki występów teatralnych w obozie szpitalnym w Zeithain - marzec 2018. GW, 08-02-2010, Pożegnania: Witold Sadowy: Mieczysław Milecki. Wspomnienie (09.11.1907-23.02.1988)