Data urodzenia:
1904-03-15
Miejsce urodzenia:
Guzów, pow. Grodzisk Mazowiecki
Imiona rodziców:
Sylwester - Anna z domu Rychlińska
Wykształcenie i działalność zawodowa do 1939 r. :
Matura Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie. Studia odbył na Uniwersytecie Poznańskim na Wydziale Prawno-Ekonomicznym (3 semestry, 1927), następnie studia na Politechnice w Liège, Belgia (1927 -1931) zakończone uzyskaniem tytułu mgr inż. w zakresie cukrownictwa, dyplom Summa cum Laude. W latach 1931-1936 był szefem produkcji i kierownikiem laboratorium w Cukrowniach Ostrowite, Mała Wieś i Sokołów Podlaski, w okresie 1936-1939 był kierownikiem robót budowlano-inżynieryjnych w Państwowych Zakładach Inżynierii „Ursus”.
Przebieg służby wojskowej:
W 1920 roku w wieku 16 lat wziął ochotniczo udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Przebieg służby wojskowej: 1920-1925 Korpus Kadetów Nr 2 w Modlinie, 4 kompania, służba w stopniu szeregowca z cenzusem, lata 1925-1927, Szkoła Oficerska, 1927-1928, dowódca plutonu, 1928 - zwolnienie ze służby (studia).
Praca w czasie wojny:
W okresie okupacji niemieckiej w latach 1939-1943 pracował jako inspektor Rejonu Praga w Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji m.st. Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Do konspiracji przystąpił w lutym 1942 roku przyjmując pseudonim konspiracyjny "Stemir". Przysięgę wojskową złożył na ręce
kpt. Antoniego Baranowskiego (pracownika PZ Inż. przy ul. Terespolskiej, przydział w konspiracji Okręg Warszawski Armii Krajowej - Komenda Miasta - szef bezpieczeństwa), któremu przekazywał istotne dane z Rejonu Pragi.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
ul. Naruszewicza 2/3
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Wybuch Powstania Warszawskiego zastał go na Mokotowie, gdzie mieszkał. Ponieważ nie był w stanie dotrzeć do Śródmieścia, zameldował się w Komendzie odcinka Mokotów. Jako inżynier z Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji został przydzielony do kompanii saperów „Baszty”.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk „Baszta” - kompania saperów. Zadaniem, jakie mu powierzono było nawiązanie i utrzymanie łączności Mokotowa ze Śródmieściem kanałami. Mirosław Jan Godlewski „Stemir" osobiście wytyczył trasę komunikacji: ul. Narbutta (wejście przez właz do kanału) - al. Niepodległości - ul. Rakowiecka - ul. Puławska - al. Szucha - al. Ujazdowskie - Plac Trzech Krzyży z wyjściem przez właz na podwórku Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych, gdzie mieściła się Komenda Dowództwa odcinka, którym dowodził kolega "Stemira"
mjr Stefan Jastrzębski "Miłosz". Ponadto Mirosław Jan Godlewski miał pieczę nad wodociągami, do czasu, gdy sieć uliczna dostarczała wodę oraz uruchomieniem studni „abisynek” i innych na terenie broniącego się Mokotowa.
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji znalazł się w obozie przejściowym w Pruszkowie (Dulagu 121), z którego uciekł przy pomocy przekupionego przez żonę strażnika.
Losy po wojnie:
W latach 1945- 1946 był naczelnym dyrektorem Cukrowni Gryfice i Kluczewo, a w latach 1946- 1947 naczelnym dyrektorem Cukrowni Łagiewniki. Od 1949 do 1955 roku pracował na stanowisku starszego inspektora technicznego i technologicznego w Dolnośląskim Okręgu Przemysłu Cukrowniczego w Świdnicy. Lata 1956-1961: SFUP w Świdnicy, kierownik Działu Inwestycji oraz inspektor nadzoru rozbudowy SFUP z ramienia PROZAMET Gliwice; starszy projektant, Wojewódzkie Biuro Projektowe w Świdnicy; 1962-1964, sekretarz ZOPT , Mazowieckie Zakłady Rafinerii i Petrochemii w Płocku. Lata 1964-1968: główny technolog, Cukrownia Guzów. Był autorem ok. 20 usprawnień i udoskonaleń procesów technologicznych związanych z przebiegiem produkcji cukru, zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym PRL (1951-1954).
Represje:
17.10 1947- 27.08 1949 osadzony w więzieniu śledczym we Wrocławiu pod zarzutem sabotażu gospodarczego. Ostatecznie uniewinniony od zarzutów.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Bródnowski w Warszawie, kwatera 114 P, rząd 5, grób 29
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Żonaty ze Stefanią z domu Antkowską (1922-2020), miał czworo dzieci: Annę (1942), Wandę (1944), Krzysztofa (1945) i Sławomira (1950). W mieszkaniu przy ul. Naruszewicza 2/3 w czasie okupacji mieszkały także dwie siostry "Stemira": Anna Godlewska oraz Irena Laskowska wraz z 9 - letnim synem Zbyszkiem (żona kpt. pilota Floriana „Zbyszka” Laskowskiego, zestrzelonego pod Grutą przez lotnictwo niemieckie 02.09 1939 r., awansowanego pośmiertnie w 2019 roku do stopnia pułkownika).
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza Ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, archiwum rodzinne - informacje i skany dokumentów zostały nadesłane przez dr Annę Strzelecką-Ristow, córkę Powstańca
