Miejsce pochówku:
Cmentarz St. Joseph's, Sekcja "J", 525 Moston Ln, Moston, Manchester M40 9QL, Wielka Brytania
Informacje dodatkowe:
Ks. Stanisław Paraszewski urodził się 27 września 1906 r. w Tuszynie. 19 lipca 1931 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Wincentego Tymienieckiego i rozpoczął pracę na placówkach duszpasterskich w różnych miejscowościach Polski. Od 1937 r. był wikariuszem w kościele pw. Św. Podwyższenia Krzyża w Widawie, a od 1938 r. wikariuszem parafii pw. Opieki Świętego Józefa, Świętej Marii Magdaleny i Aniołów Stróżów oraz prefektem szkół powszechnych w Milejowie.
W 1939 r. przeniósł się do Piotrkowa, gdzie został wikariuszem kościoła farnego św. Jakuba. Jednocześnie z dniem 1 stycznia tegoż roku mianowano go kapelanem rezerwy w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymsko-katolickiego. Zgodnie z Dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 18 lipca 1922 r. kapelan odpowiadał w wojsku stopniowi kapitana.
W czasie II wojny światowej związał się z Narodową Organizacją Wojskową, gdzie przyjął pseudonim „Skała”. Wszedł w skład komendy powiatowej NOW w Piotrkowie i odpowiadał za propagandę oraz prawdopodobnie był kapelanem organizacji. Dostarczał również systematycznie środków finansowych na działalność NOW w Piotrkowie i organizował zbiórki na jej funkcjonowanie. Współpracował w tym zakresie z ks. Julianem Dratwą. Ks. Paraszewski został wkrótce aresztowany przez Gestapo. Po zwolnieniu pracował ponownie w podziemiu ofiarnie i z narażeniem się na niebezpieczeństwo, skutkiem czego aresztowany został powtórnie. Po ponownym zwolnieniu wyjechał do Warszawy i ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem. Aktywnie uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w szeregach Armii Krajowej jako kapelan i był ranny, następnie przeszedł niewolę niemiecką. Od 13 października 1944 r. leczony był w szpitalu jeńców AK w Zeithain, zaś 13 kwietnia 1945 r. przeniesiony został do Stalagu IV-B Muhlberg. Tam otrzymał nr jeniecki 299895. Po zakończeniu II wojny światowej wyjechał do II Korpusu gen. Władysława Andersa we Włoszech, gdzie został kapelanem kolejno w kilku jednostkach. Potem przeniósł się do Anglii, gdzie pracował jako duszpasterz w Blackshaw Moor, Wynnstay Park Ruabon, Long Marston, Marlborough Farm Camp i Blackburn, wreszcie w Preston, Accrington i Hazzlemere Park. W tych ostatnich placówkach rozwinął energiczną działalność, uczestniczył w tworzeniu Polskiego Funduszu Dobroczynności oraz zakupił i urządził Polski Dom Parafialny w Blackburn. Założył również i opiekował się chórem kościelnym. Zmarł nagle na serce 8 kwietnia 1961 r. w Blackburn.
