W Powstaniu uczestniczyła także młodsza siostra Stanisława - 15-letnia
Helena Staniszewska ps. „Lalka”. Natomiast starsza siostra - Waleria ze Staniszewskich Korycka uzyskała maturę w Państwowym Gimnazjum w Stołpcach i podjęła studia na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała historię. Praca dyplomowa dotyczyła historii szpitalnictwa warszawskiego - od XV wieku, na seminarium prof. Oskara Haleckiego - na podstawie zbiorów biblioteki Rappersville /spłonęły w 1939 r./ W czasie studiów działała w Bratniej Pomocy Studentów UW, pod opieką prof. Władysława Tatarkiewicza. W 1937 r. Wala wyszła za mąż za Jerzego Koryckiego, prawnika,adwokata firm budowlanych. Koryccy mieszkali na Szczęśliwickiej (Ochota), nastęnie na Dobrej 22 - do czasu Powstania Warszawskiego, kiedy to ich mieszkanie zostało zbombardowane. W latach 1937-1939 Waleria pracowała w redakcjach „Wieczoru Warszawy” i „Kroniki Polski i Świata’’, prowadziła dział „Co tydzień - konkurs”. Od 1937 r. wychowywała także siostrę Helenę i opiekowała się młodszym Stanisławem, kończącym gimnazjum w Siedlcach. Waleria brała udział w obronie Warszawy 1939 r., potem organizowała dożywianie rannych żołnierzy w Szpitalu Ujazdowskim. W mieszkaniu Koryckich na ul. Dobrej obywało się tajne nauczanie prawa prof. Józefa Rafacza, wykłady tajnej podchorążówki, pomoc dla jeńców Oflagu II C Woldenberg. Waleria działała w AK, współpracując Z Haliną Stefanią Miroszową z domu Uścińską, 1-voto Rościszewską (żoną ppor. Antoniego Michała Rościszewskiego, oficera 7 pp AK „Garłuch”, zmarłego w KL Natzweiler-Struthof w Alzacji).
