Stefan Paulin Szendzikowski

Pseudonim:
-
Data urodzenia:
1926-06-22
Data śmierci:
1981-05-14
Funkcja:
-
Imiona rodziców:
Władysław - Maria z domu Pruszyńska
Wykształcenie do 1944 r.:
Do wybuchu drugiej wojny światowej ukończył w Warszawie Szkołę Powszechną i jedną klasę gimnazjum. Podczas okupacji niemieckiej kontynuował naukę na tajnych kompletach.
Praca w okresie okupacji niemieckiej:
W czasie wojny pracował jako robotnik w fabryce J. Franaszek i S.A.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa ul. Nowogrodzka 37
Oddział:
Uczestnik Powstania Warszawskiego w szeregach Armii Krajowej - brak bliższych danych
Rodzeństwo walczące w Powstaniu Warszawskim:
Jego starszy brat Wojciech Roman Szendzikowski ps. Marabut (1925-2014) był żołnierzem Oddziału Osłonowego WZW (Wojskowych Zakładów Wydawniczych)
Losyt po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X-B Sandbostel
Numer jeniecki:
223.485
Losy po wyzwoleniu:
Oswobodzony w kwietniu 1945 przez wojska brytyjskie, pracował jako sanitariusz na oddziale gruźliczym szpitala dla byłych jeńców wojennych w Bomlitz. Jesienią 1945 roku. wyjechał do Włoch i został wcielony do II Korpusu Armii Polskiej, gdzie po odbyciu przeszkolenia wojskowego został skierowany do oddziału szkolnego na kursy maturalne organizowane w miejscowości Alessano. Przewieziony wraz z oddziałem na początku roku 1946 do Wielkiej Brytanii, kontynuował naukę w Gimnazjum i Liceum nr 1 w Cawthorne (Yorkshire). 3 listopada 1946 roku zdał tam maturę przed Komisją Egzaminacyjną Działu Oświaty Tymczasowego Komitetu dla Spraw Polskich.
Losy po wojnie :
Jesienią 1947 powrócił do kraju i podjął 27.10.1947 studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytecie Łódzkim (od stycznia 1950 Akademii Medycznej w Łodzi). Już podczas studiów został w styczniu 1950 laborantem, a w czerwcu 1952 młodszym asystentem w Zakł. Anatomii Patologicznej, kierowanym przez Aleksandra Pruszczyńskiego. Przez jeden semestr w roku 1952 wykładał anatomię patologiczną z patofizjologią w Państwowej Dwuletniej Szkole Felczerskiej w Kutnie. Po uzyskaniu dyplomu lekarza medycyny (z odznaczeniem, dn. 24.12.1952) został w marcu 1953 asystentem, a także uzyskał specjalizację I st. z anatomii patologicznej. Pracował dodatkowo poza uczelnią, m.in. od roku 1956 wykonywał sekcje zwłok w szpitalach, przeważnie w Szpitalu Miejskim w Skierniewicach, a w l. 1956–8 prowadził zajęcia z anatomii prawidłowej z fizjologią w Państw. Szkole Pielęgniarskiej nr 2 w Łodzi. W styczniu 1957 awansował w Akad. Med. na starszego asystenta, a od czerwca 1958 zatrudnił się dodatkowo na pół etatu jako prosektor i histopatolog w laboratorium diagnostycznym przy Klinice Chorób Zawodowych Inst. Medycyny Pracy w Łodzi. W roku 1959 uzyskał specjalizację II st. Działał w Związku Zawodowym Pracowników Służby Zdrowia (1952–1959), został też członkiem Polskiego Tow. Anatomopatologów oraz Polskiego Tow. Histochemików i Cytochemików. ). Jako stypendysta Fundacji Rockefellera odbył roczne studia specjalistyczne (październik 1959 – październik 1960) w zakresie nowoczesnej metodyki histochemicznej u A. G. E. Pearse’a w Postgraduate Medical School w Londynie. Przebywał wówczas także w Holandii na uniwersytecie w Lejdzie (24–27 VII 1960) i wziął udział w I Kongresie Międzynarodowym Cytochemii i Histochemii we Francji (27 VIII – 4 IX 1960). Dnia 18 V 1963 doktoryzował się na Wydziale Lekarskim łódzkiej Akademii Medycznej na podstawie dysertacji Badania morfologiczne i histochemiczne (szczególnie ciał tłuszczowych) jednogatunkowych przeszczepów tętniczych konserwowanych w formalinie (Ł. 1963) i objął w październiku stanowisko adiunkta. We wrześniu 1965 odszedł z Akademii Medycznej i objął cały etat w Instytucie Medycyny Pracy. Habilitował się 26 IV 1966 w Akademii Medycznej na podstawie pracy Badania morfologiczne i histochemiczne miejscowego odczynu na sztuczne tworzywo wszczepione ludziom i zwierzętom. W Instytucie Medycyny Pracy doprowadził do przekształcenia laboratorium w Zakład Patomorfologii i objął 1 IX 1966 jego kierownictwo. W grudniu 1967 otrzymał nominację na samodzielnego pracownika naukowo-badawczego. W tym okresie zajmował się głównie zagadnieniami patologii przewlekłych zatruć. 15 IV 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Ogółem jako autor lub współautor opublikował ok. 80 prac.
Miejsce śmierci:
Łódź
Miejsce pochówku:
Pochowany został w Łodzi w części katolickiej Starego Cmentarza przy ul. Ogrodowej.
Źródła:
Polski Czerwony Krzyż - kartoteka, Polski Słownik Biograficzny
Literatura:
Polski Słownik Biograficzny, tom XLVIII wydany w latach 2012-2013
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Nasz newsletter