Tadeusz Ludwik Böhm (Bem)

Pseudonim:
"Lubicz"
Data urodzenia:
1910-03-27
Data śmierci:
-
Funkcja:
lekarz
stopień:
porucznik
Wykształcenie (w tym wojskowe):
Absolwent Szkoły Podchorążych Sanitarnych dziewiątej promocji. Szkołę Oficerską i medycynę ukończył w 1939 r. zaś promocję oficerską uzyskał w 1937 r. z 4 lokatą. Po ukończeniu stażu szpitalnego przydzielony został do 2 pp leg. w Staszowie, gdzie do wybuchu wojny 1939 r. pełnił funkcję lekarza pułkowego, asystenta w szpitalu w Staszowie oraz lekarza szkolnego.
Udział w kampanii wrześniowej 1939 :
2 Pułk Piechoty Legionów - 2 Dywizja Piechoty - Armia Łódź - lekarz I batalionu. Od pierwszych dni wojny w 1939 r. brał udział w działaniach wojennych jako naczelny lekarz w 2 pp. leg. m. in. w walkach w miejscowościach Borowa Góra, Bełchatów, Skierniewice, Tuszyn, Brzeziny, Mszczonów, Błonie i Leszno. 14.09. 1939 r. dotarł do Warszawy lokując rannych w Szpitalu Ujazdowskim, gdzie zameldował się u Szefa Sanitarnego m. Warszawy mjra dr. Borkowskiego, który mianował go adiutantem Komendanta Szpitala ppłk Naramowskiego. Po 4 dniach w dniu 18.09. 1939 r został Komendantem Szpitala utworzonego w gmachu Gimnazjum Batorego
Oddział :
Punkt Sanitarny przy ul. Ludwiki 5, następnie Szpital Maltański - adiutant płk. dr. Strela. Po ewakuacji z rannymi na Plac Dąbrowskiego został skierowany na placówkę chirurgiczną do prywatnej lecznicy dr. Webera, a następnie do szpitala Ubezpieczalni Społecznej przy ul. Dobrej, gdzie również pełnił funkcję chirurga (do momentu spalenia budynku szpitala). Rannych przeniesiono do budynku zakonnic przy ul. Tamka.
Odznaczenia :
Srebrny Krzyż Zasługi (15.08.1939 r.)
Losy po Powstaniu:
Po zajęciu dzielnicy przez Niemców ewakuowany został wraz z rannymi do Pruszkowa (Dulag 121). Skierowany na wywózkę do Niemiec. Waz z rodziną zbiegł z transportu kolejowego w Częstochowie, skąd udał się do krewnych w Krakowie.
Źródła:
Towarzystwo Lekarskie Warszawskie: Lista Lekarzy i Medyków pełniących obowiązki lekarzy w Powstaniu Warszawskim 1944, Halina Jędrzejewska Lekarze Powstania Warszawskiego 1VII – 2 X 1944 wyd. TLW
Uwagi :
W publikacjach dotyczących kampanii wrześniowej i 2 pp Legionów błędnie podawane jest, jakoby miał zginąć 13 września 1939 r. w Błoniu i jako miejsce jego pochówku wskazywana jest kwatera wojenna żołnierzy Wojska Polskiego poległych we wrześniu 1939 r. oraz w styczniu 1945 r. zlokalizowana na cmentarzu parafii rzymskokatolickiej pw. Świętej Trójcy w Błoniu.
Publikacje :
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 96, Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 350, Bielski M., Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939, Warszawa 1991, s. 368, Wyrzycki S., 2 Pułk Piechoty Legionów, Pruszków 1992 [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 17], s. 46 (Wyrzycki 1992).
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter