Pseudonim:
-
Data urodzenia:
1910-10-07
Data śmierci:
1991-10-01
Funkcja:
lekarz
Miejsce urodzenia:
Moskwa
Imiona rodziców:
Ludwik - Maria z domu Birjukow
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
W 1919 wraz z rodziną przyjechał z Rosji do Lublina. W 1928, po ukończeniu tamtejszego Gimnazjum im. Stanisława Staszica wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończył w 1934 i podjął pracę w województwie kieleckim. Po odbyciu służby wojskowej pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus - w II Klinice Chorób Wewnętrznych Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, pod kierunkiem prof. Witolda Orłowskiego.
Służba wojskowa do 1939 r.:
Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Sanitarnych, a praktykę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 był ordynatorem Szpitala Wojennego Nr 202 w Lublinie i Łucku.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach okupacji niemieckiej nadal pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Brał udział w tajnym nauczaniu. Udzielał pomocy lekarskiej harcerzom warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów: rannemu 26.03.1943 w akcji pod Arsenałem "Alkowi" (Maciej Aleksy Dawidowski) oraz odbitemu z rąk Gestapo phm. "Rudemu" (Jan Bytnar).
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Dzieciątka Jezus ul. Lindleya 4 - Nowogrodzka
Dzielnica:
Śródmieście Południe.
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną - trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121).
Losy po wojnie:
1945 powrócił do pracy w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Pracował w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie. W 1948 habilitowany, w 1954 uzyskał tytuł profesora. W latach 1954-1958 dyrektor Instytutu Doskonalenia Kadr Lekarskich w Warszawie, usunięty ze stanowiska za udział w pielgrzymce do Częstochowy. W 1960 był współorganizatorem Szpitala Bielańskiego w Warszawie i twórcą Kliniki Endokrynologii w tym szpitalu. W 1980 przeszedł na emeryturę. Nie zgodził się na zorganizowanie sesji naukowej z okazji swego 80-lecia.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
Źródła:
S. Zgliczyński, Wspomnienie o Profesorze Walentym Hartwigu, Postępy Nauk Medycznych, 2008, tom 21, nr 3
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter