Data urodzenia:
1924-11-23
Miejsce urodzenia:
Gniewkówiec
Imiona rodziców:
Michał - Władysława z domu Gawrońska
Wykształcenie do 1944 r.:
Szkołę Powszechną ukończył w rodzinnym Gniewkówcu, następnie uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Naukę przerwał mu wybuch II wojny światowej.
Losy w latach okupacji niemieckiej:
15 marca 1940 r. wraz z całą rodziną został wysiedlony z Kujaw do miejscowości Fiukówka w województwie lubelskim. Stamtąd ojciec Michał ratując Witolda przed wywiezieniem na roboty przymusowe do Niemiec, zawiózł go latem 1942 roku do Warszawy, znajdując dla niego schronienie i pracę w klasztorze Jezuitów przy ulicy Rakowieckiej 61.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Karpaty" - kompania K-1, ochotnik, przyjęty do oddziału 5.08.1944 r.
Szlak bojowy:
Mokotów. Wybuch Powstania zastał go w Domu Pisarzy Towarzystwa Jezusowego przy ulicy Rakowieckiej 61. W tymże klasztorze 2 sierpnia 1944 roku Niemcy dokonali mordu na zakonnikach i ludności cywilnej, mordując w jego podziemiach 44 Polaków, w tym w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Z tragedii tej uratowało się zaledwie kilka osób, w tym w cudowny sposób ocalał również Witold. Trzy doby ukrywał się w podziemiach klasztoru zagrzebując się pod bryłami składowanego tam węgla. Z kryjówki wyprowadzony został przez łączniczki Armii Krajowej biorące udział w Powstaniu Warszawskim. Dnia 5 sierpnia 1944 r. Witold złożył przysięgę AK przed dowódcą batalionu "Karpaty" przyjmując pseudonim "Winicjusz". Przyłączył się do Powstania biorąc czynny udział w walkach na Mokotowie jako łącznik w pułku AK "Baszta".
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji Mokotowa wyszedł z miasta z ludnością cywilną; uciekł z konwoju, następnie trafił do Częstochowy. Tam spotkał ocalałego z tragedii w klasztorze księdza Karola Sawickiego SJ (autora książki "Stos ofiarny”, wydanej w Rzymie w 1976 roku, opisującej tragedię z 2 sierpnia 1944 roku w klasztorze przy ulicy Rakowieckiej). Z Częstochowy udał się do Łowicza do znajomej rodziny Sobczaków, podejmując tam pracę jako pomocnik w sklepie z wyrobami szklanymi. Na Kujawy wrócił w styczniu 1945 roku jako pierwszy z rodziny. Zastał kompletnie rozgrabione gospodarstwo.
Losy po wojnie:
Po wojnie od ojca otrzymał część rodzinnego gospodarstwa w Gniewkówcu, a w maju 1949 roku ożenił się z Marią Światowską, z którą miał trzech synów: Zygmunta (ur. 1949), Jacka (ur. 1951) i Marka (ur. 1952). Do końca lat pięćdziesiątych wielokrotnie zatrzymywany, szykanowany i przesłuchiwany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Nigdy przed organami bezpieczeństwa nie przyznał się do udziału w Powstaniu Warszawskim i przynależności do Armii Krajowej. Dopiero w 1985 roku wstąpił do organizacji środowiskowej zrzeszającej Powstańców Warszawskich.
Miejsce śmierci:
Gniewkówiec; pochowany na cmentarzu parafialnym w Złotnikach Kujawskich. Oznaczenia, które otrzymał z tytułu udziału w Powstaniu Warszawskim zgodnie z jego ostatnią wolą zostały zdeponowane w dniu 9 września 1999 roku na Jasnej Górze jako wotum dziękczynne za uratowanie życia z tragedii w klasztorze.
