Pseudonim:
„Krzysztof”, "Wojciech Skrzetuski"
Data urodzenia:
1923-02-23
stopień:
st. strzelec podchorąży - kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Zadory (Wielkopolska)
Imiona rodziców :
Mieczysław - Janina z domu Zawadzka
Wykształcenie (w tym wojskowe):
W 1941 roku zdał maturę na tajnych kompletach w Warszawie. W czasie okupacji przeszedł we Lwowie szkolenie kontrwywiadowcze i ukończył tajną podchorążówkę NSZ w Garwolinie (?)
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 roku. W 1943 roku skierowany do Lwowa. Przydział w lipcu 1944 r. - Narodowe Siły Zbrojne - oddział kpt. „Romana [w Powstaniu walczący w ramach 4. kompanii „Żmudzina" jako III pluton OS NSZ - por. ”Żubra"; dowódca: kpt. Roman Kamiński (nazwisko konspiracyjne?) ”Roman"- poległ 1 sierpnia 1944 r, po jego śmierci por. W. Żelaźniewicz]
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa, ul. Nowy Świat 66 m. 19
Oddział:
I Obwód „Radwan” (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie „Bartkiewicz” - 4. kompania „Żmudzina„ (kpt. Bolesław Kontrym) - 3 pluton NSZ por. ”Żubra" (por. Waleriana Ryszarda Żelaźniewicza)
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ.
Uczestniczył w działaniach w rejonie Placu Dąbrowskiego, ul. Królewskiej, w walkach o gmach Arbeitsamtu przy ul. Kredytowej oraz o PAST-ę i Komendę Policji przy Krakowskim Przedmieściu.
Odniesione rany:
Dwukrotnie ranny podczas Powstania, m. in. na Placu Małachowskiego podczas ostrzału z granatników prowadzonego przez Niemców na pozycje powstańcze przy ul. Mazowieckiej (postrzał obojczyka - umieszczony w szpitalu polowym mieszczącym się w gmachu PKO przy ul. Jasnej 9. Po trzech dniach leczenia na własne życzenie wypisany, powrócił do oddziału).
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI B Fallingbostel
Losy po wyzwoleniu:
Po wyzwoleniu rozpoczął studia na Wydziale Architektury na Uniwersytecie w Rzymie. Jako żołnierz 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka (PSZ), przebywał w Amerykańskiej Strefie Okupacyjnej w Bawarii oraz w Meppen (Dolna Saksonia). Od 1945 r. brał udział na terenie Czech i Bawarii w działaniu kontrwywiadowczym – polskim i amerykańskim dotyczącym zagrożonych uciekinierów z Polski.
Losy po wojnie:
W 1946 roku powrócił do kraju, gdzie kontynuował studia architektoniczne na Politechnice Warszawskiej. Po wojnie nie ujawnił swojego udziału w konspiracji i Powstaniu Warszawskim i nie należał do ZBoWiD. Architekt, publicysta, laureat "Sygnetów Niepodległości". Współpracuje z Instytutem Pamięci Narodowej, autor artykułów dotyczących Żołnierzy Niezłomnych, miłośnik Tatr.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, PCK - kartoteka, MPW-ankieta: archiwum rodzinne Zdzisława Życieńskiego (aktualizacja - 08/2017)
Publikacje:
Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 6, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego Kr-Ż / red. nauk. Piotr Rozwadowski. Wyd. "Bellona", Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945"
Uwagi :
Prawidłowe brzmienie nazwiska: Życieński. W zapisach PCK figuruje pod błędną pisownią jako Życiński. W wykazach żołnierzy Powstania Warszawskiego, w tym w Wielkiej Ilustrowanej Encyklopedii Powstania Warszawskiego, tom 6, figuruje także jako ŻYCZEŃSKI (ŻYCZEWSKI) KRZYSZTOF ps. "Wojciech Skrzetuski" lub też Krzysztof Życieński, ur. 23-02-1926 w Radomiu (prawdziwa data i miejsce urodzenia: 23.02.1923, Zadory)
Archiwum Historii Mówionej:
