Zofia Ruzga

* 1 stycznia 1945 r. przebywający w niewoli Ignacy Narewski zwrócił się z prośbą do komendanta obozu o pozwolenie na ślub z Zofią. Ceremonia była prowadzona przez księdza Stanisława Kamińskiego (ojciec Jozef Warszawski znany jako„Ojciec Paweł”, kapelan Zgrupowania „Radosław), a towarzyszył jej śpiew 100 polskich jeńców. Później pod strażą wojskową młoda para udała się do baraku, gdzie przywitano ich chlebem i solą. Na skromny obiad składały się niewielkie racje marmolady i chleba. Wieczorem panna młoda została zaprowadzona do baraku kobiet, a Ignacy w baraku dla oficerów odgrodzonym drutem kolczastym od reszty obozu. Miesiąc później Zofia została przeniesiona do obozu w Oberlangen, w ktorym przebywały wszystkie kobiety z AK biorące udział w Powstaniu. Było ich 1725 i kilkoro dzieci, które urodziły się w obozie. 12 kwietnia obóz został wyzwolony przez I Dywizję Pancerną gen. Maczka. Zofia i Ignacy Narewscy nie wrócili do Polski, osiedlili się w Anglii (źródło: "Polacy we Włoszech" oraz informacje uzupełniające od p. Elzbiety Narewskiej - Servas, która podała, że kolacja odbyła sie przy spiewie 100 lat z 240 osób w baraku Ignacego.)