Pseudonim:
"Zosia Sadowa"
Data urodzenia:
1926-03-09
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Antoni - Maria z domu Ciąglińska
Pseudonimy:
"Zosia", "Zosia Sadowa"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - Brygada Dywersyjna "Broda 53" - batalion "Zośka" - 2. kompania "Rudy” - I pluton "Sad”
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Kopernika 11
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - pułk "Broda 53" - batalion "Zośka" - 2. kompania "Rudy” - I pluton "Sad”
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Górny Czerniaków
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną - uciekła z transportu.
Losy po wojnie:
Historyk literatury. Uczennica Wacława Borowego, ceniona autorka nowatorskich rozpraw o twórczości Adama Mickiewicza i Cypriana Norwida. W latach 1945-1950 studiowała filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie pod opieką Wacława Borowego uzyskała tytuł magistra na podstawie rozprawy Listy Słowackiego jako źródło sądów o poecie. W 1964 uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy Człowiek rozsądny i człowiek szalony w "Dziadach" wileńskich Mickiewicza, której promotorem był Kazimierz Wyka. W 1965 habilitowała się na podstawie książki "Historia i profecja. Studium o »Księgach narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego«. Profesor Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie oraz wykładowca Instytutu Filologii Polskiej Akademii Podlaskiej w Siedlcach w latach 1994-1996. Prowadziła również wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim i zajęcia z edytorstwa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2000–2004).
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych, Warszawski Krzyż Powstańczy. W styczniu 2007 została odznaczona Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
Miejsce śmierci:
Warszawa. Pochowana została na Starych Powązkach w Warszawie.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Córka znanego warszawskiego lekarza, pułkownika Antoniego Stefanowskiego zamordowanego w Katyniu. Siostra Halina Maria Stefanowska(1919-1939), zginęła 25 września 1939 roku w oblężonej Warszawie jako sanitariuszka zbombardowanego przez Niemców Szpitala Dzieciątka Jezus. Druga siostra -
Ewa była sanitariuszką w 1. kompanii "Maciek” batalionu „Zośka”. Poległa 22.08. podczas ataku na Dworzec Gdański.
