Data urodzenia:
1904-11-01
Pseudonimy:
"Pełka", "Andrzej"
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Aleksander - Julia z domu Piątkowska
Wykształcenie:
Absolwent Szkoły Średniej im. Romualda Traugutta w Częstochowie (1924) . Po maturze rozpoczął studia fizyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską na temat przewodnictwa cienkich warstw napisał pod kierunkiem prof. Czesława Białobrzeskiego. Mgr fizyki, mgr inż. mechanik, prof. nadzwyczajny w Głównym Urzędzie Miar, specjalista w zakresie metrologii technicznej
Praca przed wojną:
Pierwszą pracę podjął w lutym 1928 roku jako technik w Centralnych Warsztatach Samochodowych. W latach 1929-1938 pracował w Instytucie Technicznym Uzbrojenia na stanowisku instr.pomiarów warsztatowych, a następnie na stanowisku zastępcy kierownika Laboratorium Pomiarów Ścisłych. Od początku 1939 roku do wybuchu wojny pracował w Wytwórni Amunicji nr 1 w Warszawie (Fort Bema) jako kierownik Izby Pomiarów.
Przebieg służby wojskowej:
Powołany do odbycia służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Zambrowie (1929-1930) w stopniu plutonowego podchorążego.
Działalność w czasie okupacji:
W latach 1941-1942 pracował w Warszawskiej Fabryce Parowozów na stanowisku konstruktora w Wydziale Remontu Obrabiarek. W 1942 roku podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej wykonując jednocześnie zawód nauczyciela obróbki metali i pomiarów warsztatowych w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia. Naukę przerwał wybuch Powstania Warszawskiego.
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 3. Rejon "Ratusz - Wojskowa Służba Ochrony Powstania - VI zgrupowanie WSOP - batalion "Bełt" - 2. kompania
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - przebywał kolejno w obozach jenieckich 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), X B Sandbostel oraz w Lubece.
Losy po wojnie:
Do Polski powrócił w marcu 1946 roku i prawie natychmiast podjął przerwane studia techniczne. Po wykonaniu na Wydziale Technologicznym Politechniki Łódzkiej pracy pt. "Metody pomiarów warsztatowych i ich dokładności" w grudniu 1946 roku otrzymał dyplom inżyniera mechanika. Stopień magistra nauk technicznych uzyskał na macierzystej uczelni dwa lata później. Jeszcze w czasie studiów w 1946 roku podjął pracę zawodową w Centralnym Biurze Obrotu Maszynami w Warszawie jako kierownik działu ekspertyz - do 1948 roku. Następnie zatrudniony w Zakładach Stow. Mechaników Polskich w Pruszkowie na stanowisku zastępcy kierownika Biura Fabrykacji. Od 1949 roku kierownik Laboratorium Pomiarów Warsztatowych Głównego Urzędu Miar (GUM). W 1966 roku otrzymał nominację na kierownika Zakładu Metrologicznego Długości i Kata. W marcu 1971 roku za całokształt dorobku naukowego w zakresie metrologii otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Od 1975 roku na emeryturze. Autor 9 książek, 3 skryptów i 36 artykułów. Był autorem lub kierował ok. 29 pracami naukowo-badawczymi w Głównym Urzędzie Miar i na Politechnice Warszawskiej.
Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal X-lecia oraz XXX-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Warszawa, Cmentarz Powązkowski kw. 88
Informacje dodatkowe:
Syn właściciela warsztatu naprawy samochodów. Podczas Powstania warszawskiego w stopniu plut. pchor., pod koniec działań awansowany do stopnia podporucznika. Nie należał do żadnych partii politycznych. Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z Anną Konarską (bezdzietnie), a po jej śmierci (1962) poślubił Zofię Grudzińską, z którą miał dwóch synów - Andrzeja i Rafała.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-teczka
Publikacje:
"Słownik Biograficzny Techników Polskich" tom 10, Warszawa 1999 r., Wydawca: Naczelna Organizaca Techniczna (NOT)
