Data urodzenia:
1904-06-15
Stopień:
podporucznik - porucznik (awans 1.10.1944)
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stefan - Helena Zofia z domu Kuczyńska
Wykształcenie, zawód, przebieg służby wojskowej:
Maturę zdał w 1923 roku w Państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica. Od 1923 do 1927 r. student Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, którego nie ukończył. Następnie studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, jednak w 1931 r. po 3 semestrach zrezygnował z tego kierunku. Pracował w Centralnym Towarzystwie Rolniczym, a od 1935 r. zajmował się drobnym handlem. Regularnie odbywał szkolenia wojskowe w latach 1930,1933,1935,1937, na których uzyskał następujące oceny: „pilny, wytrwały, obowiązkowy, oficer samodzielny o dużej inicjatywie, bardzo wytrzymały fizycznie, bardzo dobry dowódca plutonu ckm”odnotowany jako ppor. rez. 21.Pułku Piechoty (warszawskiego), d-ca plutonu ckm;(CAW, I.481.B.6536)
Udział w kampanii wrześniowej 1939 r. :
We wrześniu 1939 r. walczył w obronie Warszawy pod dowództwem mjr. Niedzielskiego, 3 batalion karabinów maszynowych, 360 pułk piechoty (360 pułk piechoty został zorganizowany w pierwszej dekadzie września 1939, w Warszawie, z nadwyżek rezerwistów i ochotników 21 pułku piechoty), jako dowódca plutonu i barykady na skrzyżowaniu Alej Jerozolimskich i ul. Marszałkowskiej, a następnie plutonu km w rejonie Placu Narutowicza (Ochota).
Praca w okresie okupacji niemieckiej:
Podczas okupacji pracował jako administrator domu.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 2.02.1940 r. ZWZ -„PZP” (Polski Związek Powstańczy) - Armia Krajowa, przydział: VII Obwód "Obroża" (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 9 Rejon "Lubicz" - warszawska kompania ochrony "Lubicz", d-ca
ppłk. Kazimierz Krzyżak „Bronisław”, „Kalwin” - pluton 1798
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Marszałkowska 4 m 5, następnie ul. Marszałkowska 41 m 6.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe - udział w walkach na ul. Hożej, Żurawiej, Poznańskiej, Wspólnej, terenie Zakładów Jajczarsko-Mleczarskich ul. Hoża 51, Lecznicy św. Józefa róg ul. Hożej i E. Plater, Centrali Telekomunikacyjnej róg ul. Poznańskiej i Nowogrodzkiej.
Warszawski Korpus Armii Krajowej (od 20.09.1944):
8. Dywizja Piechoty AK im. Romualda Traugutta - 21. pułk piechoty im. Dzieci Warszawy
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
W tym samym batalionie służyła sanitariuszka
Janina Bielicka ps. Jaśka (1915-1944). Poległa 14.08.1944 r. podczas ewakuacji szpitala powstańczego z Lecznicy św. Józefa (Hoża 80 róg E. Plater 18, dawniej Sanatorium Towarzystwa Pielęgnowania Chorych pw. św. Józefa).
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), następnie osadzony w Oflagu VII A Murnau w Bawarii. Wyzwolony przez Amerykanów 29 kwietnia 1945 roku.
Losy po wyzwoleniu:
Po wyzwoleniu obozu przez aliantów pracował jako kierowca w plutonie samochodowym w Obozie Polskich Oficerów w Murnau.
Losy po wojnie:
W końcu sierpnia 1945 r. powrócił do Warszawy. Od 1.12.1945 r. podjął pracę jako księgowy, a potem nauczyciel przedmiotów zawodowych i instruktor jazdy w Technikum Samochodowym nr 2 na ul. Hożej 88, a następnie w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 3 na ul. Sołtyka 8/10, aż do przejścia na emeryturę.
Represje polityczne:
Po powrocie z oflagu w Murnau przesłuchany przez komisję wojskową (07.09.1945), po przesłuchaniu zanotowano ocenę: „wojujący klerykał, ograniczony horyzont myślowy, wrócił do kraju ze względów rodzinnych i materialnych, do wojska nie nadaje się, reakcja” (CAW I.481.B.6536).
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 169, rząd 4, grób 18
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
W 1931 r. ożenił się z Janiną Małecką, mieli córki Elżbietę i Alinę. Pochodził z rodziny o głębokich tradycjach patriotycznych - jeden z jego stryjecznych dziadków, Bonifacy, został rozstrzelany w Powstaniu Styczniowym, drugi (Michał) walczył w Powstaniu Krakowskim 1848 r. za co został potem zesłany na 10 lat na Syberię, pradziadek (Kacper) był oficerem artylerii w wojskach Księstwa Warszawskiego, a następnie, ze względu na odniesione rany w wyprawie na Moskwę w 1812 r., urzędnikiem w Komisji Rządowej Wojny Księstwa Warszawskiego oraz po 1815 r. w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych Królestwa Polskiego, zaś prapradziadek Michał Bielicki – w 1777 r. chorążym 2. Pułku Przedniej Straży Buławy Wielkiej Koronnej, a od 1787 r. w Regimencie Dragonii Buławy Wielkiej Koronnej. Jego ojciec Stefan i dziadek Piotr byli urzędnikami Warszawsko -Wiedeńskiej Kolei Żelaznej.
Literatura:
Tadeusz Baczyński: Batalion Armii Krajowej „Zaremba” - „Piorun” w Powstaniu Warszawskim. Warszawa: 1994
