Data urodzenia:
1924-11-14
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Zwierzyniec nad Wieprzem, powiat zamojski, województwo lubelskie.
Imiona rodziców:
Stanisław Klemens - Maria Józefa z domu Brandt
Wykształcenie do 1944 r.:
Do egzaminów do szkoły średniej przygotowywał się w domu rodzinnym, mając osobistego nauczyciela. W roku szkolnym 1936/37 uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum Męskiego w Rydzynie. W latach 1937-1938 kontynuował naukę w Gimnazjum we Lwowie. W czasie okupacji do marca 1944 roku uczył się na tajnych kompletach w Zwierzyńcu; naukę kontynuował po przyjeździe do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Za pośrednictwem swojego kuzyna ze strony matki - Zbigniewa Kleindiensta ps. "Niemirycz" i kolegi ze Zwierzyńca - Leona Zdzisława Stroińskiego ps. "Chmura", wstąpił do Armii Krajowej obierając pseudonim "Zjawa”. Ukończył tajną podchorążówkę.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Puławska
Miejsce koncentracji przed godziną "W":
Warszawa ul. Długa 29 - Hotel Polski
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - odcinek "Kuba" - "Sosna" - Dywizjon Motorowy Obszaru Warszawskiego AK - oddział wypadowo-szturmowy por. "Ryszarda" (Ryszard Bondorowski) - drużyna plut. pchor. "Niemirycza" (Zbigniew Kleindienst).
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe. Na Starym Mieście brał udział w walkach Dywizjonu na ul. Leszno, Przejazd, Tłomackie ("Mała Pasta"), Długiej ("Reduta Matki Boskiej" w Hotelu Polskim), oraz na Bielańskiej (Pałac Radziwiłłów). W Śródmieściu Południowym walczył w rejonie Al. Ujazdowskich.
Odniesione rany:
Ranny w głowę w nocy 30/31 sierpnia 1944 r. podczas próby przebicia oddziałów staromiejskich do Śródmieścia, do którego przeszedł kanałami.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X B Sandbostel, następnie w Stalagu X A Schleswig.
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu wstąpił do II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa, w którym służył jako kierowca. W tym okresie stacjonował w Polskich Obozach Wojskowych w Wittbek, Gadeland i Pinneberg. W styczniu 1946 roku wrócił do Polski, dzięki namowom rodziców, którzy wówczas mieszkali w Sopocie. Po powrocie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Gdańsku. W dniu 22.09.1948 r. zdał egzamin dojrzałości według programu matematyczno-przyrodniczego. W dniu 5.10.1948 r. rozpoczął studia na Wydziale Finansowym w Akademii Handlowej w Poznaniu. W 1951 roku, będąc na trzecim roku statystyki, odbywał praktykę wakacyjną w Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Elblągu. Tam napisał swoją pracę dyplomową, pt. "Finansowanie remontów w M.P.R.B. w Elblągu”. Jednak w wyznaczonym przez Ministerstwo Szkół Wyższych i Nauki terminie na dzień 31.10.1951 r. nie zaliczył trzeciego roku. Nakazem został skierowany do pracy w tym samym przedsiębiorstwie, w jakim odbywał wcześniej praktykę.
Prześladowania komunistyczne:
We wrześniu 1952 r. na terenie Elbląskich Zakładów Urządzeń Kuziennych w Elblągu w grupie znajomych wyraził się negatywnie na temat zbliżających się wyborów do Sejmu PRL. Na podstawie donosu został 26 września 1952 r. aresztowany i w kajdankach doprowadzony na dworzec kolejowy w Elblągu, a stąd odstawiony do aresztu w Gdańsku. Tam w bardzo ciężkich warunkach - śpiąc w celi bez szyb na samym betonie i zaliczając karcer, przebywał do 19 lutego 1953 r. W ciągu trzech pierwszych miesięcy aresztowania pracował przymusowo w Zakładach Taboru Kolejowego w Elblągu. W areszcie nabawił się zapalenia płuc i doznał głębokiej nerwicy. Komisja Specjalna do Walk z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Warszawie, na sesji wyjazdowej w Gdańsku, uznała go winnym tego, że: "(…) rozpowszechniał fałszywe, mogące wyrządzić istotną szkodę interesom Państwa Polskiego wiadomości (…)”. W myśl przepisów został skierowany do obozu pracy na okres 12 miesięcy, z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania. Orzeczoną karę darowano zgodnie z przepisami Ustawy Amnestyjnej z 1952 roku, albowiem "przestępstwo” zostało popełnione przed dniem 20.09.1952 r.
Losy od 1953 r.:
Po wypuszczeniu z aresztu w czerwcu 1953 r. pracował w Spółdzielni Inwalidów "Wolność” w Elblągu, skąd został zwolniony na własną prośbę. Od dnia 1.01.1954 r. do 1956 r. był zatrudniony na stanowisku dyspozytora w Kolejowym Przedsiębiorstwie Robót Ładunkowych w Warszawie O/Gdańsk. W dniu 15.05.1956 r. ożenił się z Wandą Potrykus. Z tego związku miał dwoje dzieci: Roberta i Joannę, oboje urodzonych w Elblągu. Ponieważ był dobrym fotografem i przejawiał zdolności literackie, został terenowym korespondentem "Dziennika Bałtyckiego”. Na tym stanowisku pracował od dnia 1.08.1956 r. do dnia 30.06.1958 r. W latach 1958-1960 pracował jako towaroznawca artykułów nabiałowych przy Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Elblągu. W dniu 15 lutego 1960 r. został zatrudniony w Miejskim Handlu Detalicznym (MHD) na stanowisku towaroznawcy do spraw jakości artykułów mleczarskich. Od dnia 2 stycznia 1967 r. podjął pracę w Zakładzie Odbioru Jakościowego Towarów przy Wojewódzkim Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Handlowych w Gdańsku-Wrzeszczu na stanowisku starszego towaroznawcy branży mleczarskiej. Z dniem 1 października 1973 r. awansował na stanowisko rzeczoznawcy fachowego, od dnia 1 czerwca 1974 r. na inspektora-towaroznawcę, a od dnia 1 listopada 1974 r. na starszego inspektora-towaroznawcę. W dniu 1 stycznia 1975 r. został przeniesiony służbowo do WPHS O/Elbląg, a z dniem 1 lipca 1976 r. przeszedł do pracy w Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców "Społem” w Elblągu. W 1976 roku został członkiem Stronnictwa Demokratycznego, dochodząc do funkcji wiceprzewodniczącego Miejskiego Komitetu SD w Elblągu. W dniu 1 października 1980 r. awansował na specjalistę-towaroznawcę do spraw artykułów mleczarskich. W dniu 1 listopada 1982 r. podjął pracę w Przedsiębiorstwie Hurtu Spożywczego w Gdańsku w Hurtowni w Elblągu na stanowisku kierownika Sekcji, a następnie Działu Odbioru Jakościowego. Był zapalonym wędkarzem, od 1969 roku członkiem PZW. Interesowała go szeroko pojęta historia Polski. Pasjonował się literaturą, szczególnie fantastyką, sam próbując swych sił jako pisarz tej dziedziny literatury. Zbiór wykonanych przez niego zdjęć powojennego Elbląga i okolic, znajduje się w depozycie Działu Ikonografii Muzeum w Elblągu.
Odznaczenia:
Medal Wojska (nr 36407, nadany 15.08.1948 r. przez Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie); Krzyż Armii Krajowej (nr 15947, nadany 9.03.1976 r. przez Komisję Krzyża w Londynie), Medal Honorowy za Zasługi w Rozwoju Elbląga (nadany 30.04.1981 r. przez Miejską Radę Narodową w Elblągu), Warszawski Krzyż Powstańczy (nr 30-82-46 K, nadany 24.03.1982 r. uchwałą Rady Państwa), Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Elbląskiego (nr 2813, nadana postanowieniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Elblągu), Odznaka Honorowa Zasłużonego Działacza Związku Inwalidów Wojennych (nr 6704, nadana 19.07.1984 r. uchwałą Prezydium Zarządu Głównego ZIW), Medal 40-lecia Polski Ludowej (nr 228-7-84 M, nadany 22.07.1984 r. uchwałą Rady Państwa), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (nr 3489-85-14, nadany 27.11.1985 r. uchwałą Rady Państwa)
Miejsce śmierci:
Umarł nagle na atak serca w dniu 2 czerwca 1987 roku w Elblągu. Został pochowany na Cmentarzu Agrykola w Elblągu, obok grobu swojego ojca.
