Data urodzenia:
1923-03-24
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stanisław - Maria z domu Krippendorf
Wykształcenie do 1944 r.:
Absolwentka prywatnej szkoły im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie. Maturę zdała w czasie wojny w ramach tajnych kompletów. Po maturze rozpoczęła studia w Szkole Głównej Handlowej (SGH)
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od grudnia 1941 roku - Konfederacja Narodu (KN)
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Różana 49
Oddział:
Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - zgrupowanie "Radosław" - sztab
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Górny Czerniaków
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Nazwisko po mężu:
Barbara Kolendo - Piasecka
Była drugą (po poległej w czasie Powstania Warszawskiego Halinie Piaseckiej z d. Kopeć) żoną Bolesława Piaseckiego ps. "Leon Całka", "Wojciech z Królewca", "Sablewski" (1915-1979), polityka narodowego, prawnika i publicysty, podczas okupacji niemieckiej jednego z inicjatorów powstania konspiracyjnej organizacji o nazwie "Konfederacja Narodu", po wojnie twórcy Stowarzyszenia „Pax”, posła na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji, a także członka Rady Państwa w latach 1971–1979 .
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), w grobie rodzinnym
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Rodzona siostra (bliźniaczka) kaprala pchor. AK Marka Kolendo ucznia gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Marek Kolendo we wrześniu 1939 r. walczył jako ochotnik w batalionie Przysposobienia Wojskowego, do Warszawy powrócił w lutym 1940 r., a jesienią zaczął uczęszczać na tajne komplety.
W kwietniu 1941 r. wstąpił do Konfederacji Narodu. Aresztowany w czasie akcji 9 lipca 1942 r., został odbity 26 lipca z więzienia przy ul. Daniłowiczowskiej. Ścigany listami gończymi ukrywał się pod przybranym nazwiskiem we dworze w Krubkach, później w Starej Wsi, a następnie został oddelegowany na Podlasie. Od 15 maja 1943 r. w partyzantce – pseudonim „Żegota”, „Marek”; przeszedł cały szlak bojowy Uderzeniowych Batalionów Kadrowych. Od października 1943 r. do 10 lipca 1944 r. w Nowogródzkim i na Wileńszczyźnie (wówczas Ostland). Po amputacji lewej ręki leżał w szpitalu w Wilnie. Kapral podchorąży AK. Aresztowany przez Sowietów w dniu 6 października 1944 r. pod nazwiskiem Stanisław Markowski. Sądzony w dniu 29 stycznia 1945 r. przez Trybunał Wojenny, skazany jako obywatel sowiecki na 10 lat obozu pracy i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. Do Polski powrócił 24 lipca 1956 r.
