Data urodzenia:
1930-03-01
Imiona rodziców:
Władysław - Antonina z domu Mizgalska
Wykształcenie do 1944 r.:
Uczennica Szkoły Powszechnej na Dynasach. W okresie okupacji niemieckiej uczęszczała do Szkoły Handlowej przy ul. Jasnej w Warszawie, jednocześnie kontynuując naukę w ramach tajnych kompletów gimnazjalnych. Zajęcia odbywały się m. in. w jej mieszkaniu przy ul. Mazowieckiej.
Okres okupacji niemieckiej 1939 -1944:
W czasie wojny z racji młodego wieku nie należała do żadnej organizacji i nie była zaprzysiężona, jednak jej
brat Andrzej Kosianowski "Andrzej" (1926-1944) zlecał jej od czasu do czasu przeniesienie listów z poczty na pl. Napoleona lub innych materiałów, które jako dziewczynka przewoziła w wózku dla lalek, nie wzbudzając podejrzeń.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Mazowiecka 11 m 134, następnie ul. Mazowiecka 11 m. 104 (tuż przed Powstaniem)
Oddział :
I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Bartkiewicz" - 3. kompania - I pluton "Perkun" (dawny 1150), dowódca kpt. Józef Celica ps. „Lechicz"
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ, rejon ulic: Kredytowa - Mazowiecka - Świętokrzyska - pl. Dąbrowskiego.
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Nazwiska:
Kosianowska - Rauch- Berner, obecnie jako Barbara Kosianowska-Berner
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jej ojcem był kmdr por. rez. Władysław Kosianowski-Lorenz (ur. 1895 w Moskwie, zm. 30 lipca 1966 w Londynie), Dyrektor Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni w latach 1936 - 1937. W listopadzie 1918 roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Warszawie. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został raniony podczas działań na Ukrainie i dostał się do niewoli. Od 1921 roku służył w Marynarce Wojennej, w stopniu kapitana marynarki, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. Był między innymi dowódcą statku uzbrojonego Flotylli Wiślanej „Generał Sosnkowski”, monitora „Toruń” należącego do Flotylli Pińskiej oraz torpedowca ORP „Kujawiak”. Od maja 1928 roku służył jako zastępca dowódcy, a następnie dowódca ORP „Wilia”. Pod koniec sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do Oddziału II Sztabu Głównego. We wrześniu 1939 r. wysłano go do Amsterdamu, w charakterze wicekonsula, w celu sprowadzenia do Francji polskich statków rybackich. Wskutek decyzji Władysława Sikorskiego internowany był w obozie Sable d’Or, następnie w paryskich koszarach Bessières. Tam uzyskawszy pozytywne zaświadczenia o dotychczasowym przebiegu służby od komandorów: Tadeusza Morgensterna-Podjazda i Witolda Zajączkowskiego, a także gen. Stanisława Burhardta-Bukackiego, złożył do Naczelnego Wodza zażalenie na decyzję Świrskiego odmawiającą uznania jego stopnia i przyjęcia do marynarki. Po piśmie tym został przeniesiony poza Paryż i pozostawał bezczynnym do czerwca 1940 r. Na HMS „Broke”, brytyjskim niszczycielu, ewakuował się z Francji w czerwcu 1940. Nie mając przydziału do czynnej służby, wstąpił do marynarki wojennej Wolnych Francuzów, w 1941 r. skierowano go do służby w Bejrucie, w sztabie dowódcy francuskich sił morskich Lewantu oraz w brytyjskim dowództwie morskim. Pod przydomkiem Lorenz, dowodził żaglowym okrętem pułapką „Notre Dame d’Etel”, eskortując konwoje alianckie we wschodnim rejonie Morza Śródziemnego. W 1944 r. został kierownikiem Referatu Planowania nr 2, następnie Referatu Informacji Zewnętrznej w Kierownictwie Marynarki Wojennej. W 1945 r. awansowany został na komandora porucznika. Po zakończeniu wojny pozostał w Wielkiej Brytanii. Działał w Stowarzyszeniu Marynarki Wojennej, w 1945–1946 był redaktorem czasopisma „Polska na Morzach”, publikowano jego artykuły w tygodniku „Polska Walcząca – Żołnierz Polski na Obczyźnie” i innych pismach londyńskich. Pochowany jest na cmentarzu North Sheen w Londynie.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Kosianowska Barbara Józefa, w tym ankieta-biogram, kopia zaświadczenia Urzędu ds Kombatantów i Osób Represjonowanych, zaliczony okres służby: VIII - X 1944: Powstanie Warszawskie, legitymacja Armii Krajowej (skan, oryginał w zbiorach prywatnych B. Kosianowskiej-Berner).
Archiwum Historii Mówionej:
